poniedziałek, 8 stycznia 2018

Dalmatyńczyk


Jest to bardzo stara rasa psów myśliwskich, które utraciły w obecnym czasie instynkt łowiecki na rzecz dogoterapii osób niepełnosprawnych - w skutek zakazu polowań na grubą zwierzynę. Pochodzenie tej bardzo starej rasy nie jest obecnie i dostatecznie wyjaśnione wedle zapisu FCI. Ulubiona rasa psa zaistniała w wielu filmach, w tym też o podróżach św. Mikołaja tam gdzie zwycięża dobro i miłość, a nie bogactwo...



Według opisu wielu autorów rasa powstała około IV wieku przed naszą erą, a kolebką protoplasty tej rasy były Indie. Stamtąd psy o ukształtowanych już cechach szczególnych eksterieru, powędrowały z swymi właścicielami do Egiptu, skąd następnie, jeszcze w starożytności, zostały przewiezione do Grecji i Rzymu. Zarówno w Egipcie jak i na Bałkanach, psów tej rasy używano wyłącznie do polowania na grubego zwierza, W średniowieczu w krajach bałkańskich, szczególnie w Dalmacji - gdzie utarła się i utrwaliła nazwa rasy psa ,,Dalmatyńczyk'' używano tych psów wyłącznie do polowań. Jednakże już w XVI wieku Turcy zaczęli posługiwać się nimi jako psami bojowymi. W takim charakterze zostały utrzymane do 1683 roku, podczas oblężenia Wiednia. Pod koniec stulecia psy te, o jednolitym już wyglądzie i bardzo podobne do dzisiejszego wzorca rasy, pojawiły się w krajach zachodnioeuropejskich, szczególnie licznie we Francji oraz Anglii. Tam w wieku XVIII, a następnie XIX stulecia dotarły z swymi właścicielami do Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej - zyskując dużą popularność, używane jednak już nie do polowań, lecz do ochrony przed napadami rabunkowymi na osoby podróżujące pojazdami konnymi. Pojazdom tym w ekspansji globalnej towarzyszyło po kilka osób, i dlatego nazwano je psami koczowniczymi a raczek psami do karety. Z biegiem czasu, w skutek zaniechania podróży z rzemiennym dyszlem, zakazano też używać tej rasy psa jako psów obrończych. Natomiast dzięki rzadko spotykanej szacie umaszczenia, zyskały one wielu miłośników jako wytrwałe psy towarzyszące amazonkom i spacerowiczom konnym. W takim też charakterze, wyłącznie już psa towarzysza, występują obecnie w krajach europejskich i amerykańskich. W Polsce szczyt zainteresowania rasą Dalmatyńczyk, przypada na lata 1983 rok, kiedy to FCI zapisało na rzecz polskich właścicieli rasy 800 sztuk.

Jeżeli w skutek mieszania różnych ponad dwadzieścia ras psów, z których FCI wyszczególniło tylko cztery rasy psa jako ówczesny ,, Dalmatyńczyk '', w wielu językach europejskich - uznając w wyniku poczynań anglików za rasę jugosłowiańską, uznając Dalmację jako część Jugosławii i ostatecznie uznane przez FCI.


 POINTER



Dalmatyńczyka, cechuje; lekka sucha konstrukcja, sylwetka bardzo podobna do Pintera, lecz o nieco dłuższym od niego tułowiu i długich nogach. Jego szata stała się z bardzo krótkiej gęstej sierści, a zarazem twardej, gładkiej i mocnej - całkowicie na białym tle z połyskiem, cętki koloru czarnego lub czekoladowo brązowego, okrągławe, wielkości od 3 do 4 cm, występują na całym ciele równomiernie i zarazem nie zbyt gęsto rozłożone. Takie umaszczenie u koni nazywa się tarantowate.  


Jeżeli chodzi o cechy psychiczne, to Dalmatyńczyk odznacza się niezmiernie ładnym, żywym usposobieniem, ogromną pojętnością, przyjazny w stosunku do opiekuna i członków jego rodziny - jako pies rodzinny, w rodzinach o tradycji koniarskiej, ale pod jednym warunkiem - że wychowa się go w nieufności od szczenięcia. Toteż nabywając psa dorosłego, można się spodziewać braku lękliwości, śmiało podejmując walkę z napastnikami.


Dzięki swym psychicznym zdolnościom Dalmatyńczyk nadaje się dla osób dorosłych oraz dzieci w dogoterapii i hipoterapii zajęciowej, a głównie dla osób niewidomych - jako pies przewodnik oraz na psa służbowego w Policji Konnej, a mianowicie mniej jako pies myśliwski, który utracił instynkt łowiecki.



Zapewne, też Dalmatyńczyki nadają się dla osób chorych na cukrzycę - czasowo tracących dobry wzrok w skutek tej choroby, lub też chorób okołoporodowych u dzieci, łącząc hipoterapię konną z dogoterapią osób chorych neurologicznie lub obciążonych psychicznie. Ze względu na dużą nieufność i zarazem dużą łagodność tych zwierząt w stosunku do osób z rodziny, FCI poleca tą rasę osobom niepełnosprawnym. 



wtorek, 2 stycznia 2018

Nadia - La'brador Landseer Bitch


Grupa psów angielsko - polskich 2003 - 2017. Matka Nadii La'brador  Bitch. 

Matką Nadii była czarna labradorka przywieziona z Anglii, a ojcem nieznanym Nadii był pies nie znany ( Przypadkowy miot - bo wadera uciekła samowolnie na randkę ) z Komańczy koło Rzepedź na Podkarpaciu w Polsce. Nadia urodziła się w zodiaku Wagi 23.10.2017 roku, na święta osiągnęła wiek dwóch miesięcy. La'bradorka jako wszechstronnie uzdolniona, wymaga szkół oraz kursów w dziedzinie szkoleń. Ale jak się okazało pedagogika w Brzozowie, nie posiada szkół dla psów, w wymienionych rasach. W Bieszczadach, cechują się rasy psów typu; Berneński pies pasterski, Korealski pies na niedźwiedzie - obronny a zarazem myśliwski, oraz cechami hodowli psów myśliwski i collie cechowała się Rzepedź, bo właśnie do Komańczy przywożono psy pasterskie z baranami. Nadia została adoptowana od rodu Krukowskich z Rzepedzi i obecnie mieszka w Brzozowie u Elżbiety Wiesławy Surowa - jako adoptowana wadera. Rozmawiałam z pediatrą w sprawie Nadii i zalecono dwa lata szkolenia wadery, z rozporządzenia medycznego dla psów osób osób niepełnosprawnych, ale zachodzi pytanie gdzie szkolić wadery mieszańce, bo jakoś w Brzozowie żadnej placówki dla szczeniąt nie można znaleźć. W akcie urodzenia Nadii napisano La'brador - Mieszaniec. 

 

Matka wadery - Nadii miała wielkość w kłębie do kolana i nie wyższa z głową niż do krocza, około ~ 56 cm w kłębie i nie więcej u psa niż 61 cm - wymiaru rasowego. Grupa psów VIII; aportujące, płochacze, i psy dowodne rodowodowo. Klasyfikacja Labradora w FCI ; 122. La'bradory nadają się do towarzystwa, oraz jako psy ratujące ludzkie życie - potrafią wyczuć kilka metrów zakopanego człowieka w ziemi, posiadają świetny węch, nadają się do ratownictwa wodnego - podobnie jak Nowofundlandy z księgi FCI - psy klasy; obrończe, stróżujące i użytkowe w klasie psa przewodnika oraz ratownictwa medycznego. Aby dowieść rodowodu Nadii trzeba by było zrobić badania genetyczne DNA - jako psa dowodowego gatunku krzyżowania ras. La'bradory powstały w 2003 roku jako rasa bardzo łagodna i inteligentna, jako podgatunek rasy Golden retriwer z krzyżówki ras między innymi Rottweiler uznana w Polsce. Wedle opowieści hodowcy, matka Nadii chodziła w Bieszczadach szukać jelenich rogów, choć jej córka gustuje w wieprzowinie. Przywieziono matkę Nadii z Anglii w Bieszczady, ale z braku agresji tych psów są zagryzane przez Wilki i dlatego hodowca się ich wyzbywa - bo nie potrafią walczyć z Wilkami, które zagryzają psy dosłownie na progu domu lub podwórka. Może La'brador jest mieszańcem wielu ras angielskich lub też niemiecko - rzymskich, nadających się bardziej do towarzystwa niż obrony mienia lub gospodarza. Hodowca wyzbywa się tych psów na serwisie brzozowiak.pl niemal za darmo... ale tylko tam, gdzie nie stanie im się krzywda. 

 

Szczeniak z Parku Narodowego w Polsce - miejscowość Komańcza. 

 

Prawie 50 % ludności w Komańczy, oraz Rzepedzi to ludność ukraińska między prawosławiem a katolicyzmem w Bieszczadach w Polsce. Groźna czy nie groźna rasa, a na pewno myśliwska - wszystko jest zależne od krzyżówki ras i przystosowania do pracy tak gdzie Bociany nawracają... albo jak kto woli ,, Tarzany '' - wedle przytyku dzikich rejonów Polski. 

 

 

Ukraińskie rodowody psów na pograniczu Bieszczad nie do końca angielskie. 

 

      • Korealski pies na niedźwiedzie   
      • La'brador i Putin, a raczej już z upodobania języka angielskiego w Rosji ; ,, Paid black rive dog ''.
      • Łajka zachodnio - syberyjska.
      • Moskiewski pies stróżujący ( Московская охранная собака ) -  Landseer. Mieszanka Owczarka Kaukaskiego ( molosa ) z Bernardynem. Z upodobania języka angielskiego w Polsce i Rosji Landseer ,, czyli wylądować u Pana '' lub też z angielskiego ( Moscow guard dog ). 



      La'brador w dogoterapii dzieci i osób niepełnosprawnych.


      Jeszcze do niedawna zwierzęta pomagały naukowcom głównie w laboratoriach. Testowano na nich nowe lekarstwa, przeprowadzano eksperymenty genetyczne. Musiało minąć wiele lat, zanim zostały docenione nie tylko jako obiekty badań, ale także- indywidualni terapeuci! Okazuje się, że na niektóre ludzkie dolegliwości pies, koń czy papuga działają znacznie lepiej, niż tabletki z chemią. Przyjacielski, posłuszny i łatwy do wyszkolenia - ze względu na swe cechy pies rasy labrador często jest wykorzystywany w dogoterapii. Pies najlepszym przyjacielem człowieka, a zwłaszcza - człowieka chorego. W USA dogoterapia to nic nowego. Grupy wolontariuszy ze szkolonymi labradorami odwiedzają tam szpitale, domy opieki, hospicja i inne tego typu placówki już od wielu lat. W Polsce dogoterapia to nadal nowość. Wolontariuszy z psami nie jest wielu, a chętnych na kontakt z psim terapeutą - cała masa. Dogoterapia to najbardziej naturalna forma rehabilitacji. Przynosi zdumiewające rezultaty w leczeniu osób niepełnosprawnych ruchowo i umysłowo. Polega na ćwiczeniach i zabawach ze specjalnie wyszkolonymi psami i wspomaga rehabilitację dzieci i dorosłych dotkniętych takimi chorobami, jak autyzm, porażenie mózgowe, niedowład kończyn, nadpobudliwość i wiele innych. Chętny do współpracy labrador działa lepiej, niż najlepszy rehabilitant zmuszający do ciężkich ćwiczeń. Pies nie zmusza chorych do żadnych działań, akceptuje ich takimi, jakimi są, ale poprzez zabawę, przytulanie i głaskanie motywuje osoby niepełnosprawne do potrzebnych im ćwiczeń. Podczas beztroskiej, rozluźniającej zabawy chorzy zapominają o swoich problemach. Kontakt z psem oddziałuje wszechstronnie na ich psychikę, odczucia i zdrowie. Wolontariusze z psami nie omijają też domów starców. Kontakt z radosnym, przyjacielskim labradorem działa jak najlepsze lekarstwo na samotność dla odciętych od świata staruszków. Głaskanie psiej sierści, spacery po ogrodzie, rzucenie patyka to często jedyna forma ruchu, na którą mogą zdobyć się pensjonariusze takich ośrodków. Żadna pielęgniarka nie namówi ich do tego, do czego wystarczy jedno machnięcie psiego ogona i zachęcające szczeknięcie. Starzy ludzie karmią i czeszą swoich czworonożnych gości, dzięki czemu nadal czują się potrzebni, znowu maja kogo kochać.
                                                                               

      Historia rasy La'bradora.

      Labrador retriever pochodzi z Nowej Finlandii (a nie, jak wskazuje jego nazwa, z półwyspu Labrador w Kanadzie). Pochodzi od mniejszej odmiany nowofundlanda, w którego żyłach płynie krew pierwotnych psów Indian i Wikingów. Rozpowszechnił się w XII wieku pod nazwą "pies św. Jana". Labradory szkolone były do wyciągania sieci rybackich z niebezpiecznych, lodowatych wód. Krótka sierść z podszerstkiem była duża zaletą  labradora, gdyż po wyjściu z wody na włosach nie tworzyły się bryłki lodu. Labradory trafiły do Anglii przy okazji handlu - nowofundlandzcy rybacy sprzedawali Anglikom nie tylko ryby, ale także - przy okazji - swoje psy. Udokumentowana historia labradora zaczyna się w 1815 roku, od psów kupionych od rybaków przez drugiego earla Malmesburry, zapalonego ornitologa. Oryginalne psy św. Jana najprawdopodobniej krzyżował z psami św. Huberta sprowadzonymi z Francji, psami dowodnymi z Portugalii, starymi europejskimi pointeram oraz psami lokalnymi. Nie zostało to jednak udokumentowane. Kennel Malmesburry wyhodował czarnego psa, bezbłędnie aportującego zestrzelone ptactwo w lodowatej wodzie. W 1823 artysta Edwin Landseer namalował czarnego psa z białym znaczeniem (tytuł obrazu "Cora '' - czyli w znaczeniu rosyjskim na polski ; ,, Córka '' ) . A Labrador Bitch."), stąd wiemy że już wówczas rasa była uformowana. W 1882 roku książe Buccleuch kupił z kennelu Malmesburry dwie suki - Malmesburry Sweep i Malmesburry Tramp. Od tego momentu można datować hodowlę labradorów na świecie. Nazwę labrador wymyślono w 1887 roku. W Anglii labradory zyskały  sławę jako doskonałe psy myśliwskie, których jedną z zalet była  nieprzemakalna sierść. Później labrador stał się jednym z  najbardziej znanych i pożądanych psów do towarzystwa. Nie ma też na świecie psa, który bardziej niż labrador nadawałby się na przewodnika osób  niewidomych. Kanadyjska legenda głosi że labradory powstały na skutek  skrzyżowania psa z wydrą. Jak wszystkie psy wikingów - labrador słynie z  miłości do wody co co więcej największymi wikingami w Europie są Rosjanie. Był cenionym psem rybaków, gdyż pomagał wyciągać  sieci i łapał ryby z nich uciekające .  Aby historia zatoczyła koło, w XIX wieku rybacy przywieźli kilka  sztuk labradorów do kraju Wilhelma Zdobywcy, gdzie szybko zdobyły  uznanie i w 100 lat stały się najpopularniejszą rasą na Wyspach  Brytyjskich. Przewiezione drugi raz za ocean labradory powtórnie podbiły  Amerykę. W Polsce pierwsze labradory pojawiły się w 1985 roku. Popularność tej  rasy wciąż rośnie choć wydaje się to już niemożliwe ze względu na  obecną liczbę jej miłośników.


       Wzorzec La'bradora XVIII wiek - Hodowca Sir Edwin Landseer ( 1802 - 1873 r. )



      Często mylimy  rasy psów dokumentowane przez Sir Edwin Landseer ( 1802 - 1873 r. ), gdy obok dokumentowanych La'bradorów mamy jeszcze psy zwane Landseery - ,, czyli wylądować u Pana ''. Są to psy głównie czarno białe, a przez szczyt czadzki przechodzi biała smuga sierści u zwierząt, w dokumentowana w obrazach muzeum na świecie.


      LANDSEERY 
      Obrazy ; Sir Edwin Landseer ( 1802 - 1873 r. )




      LANDSEERY i BORDER COLLIE
      Obrazy ; Sir Edwin Landseer ( 1802 - 1873 r. )

      Lansser pies z specyficznym białym przedziałkiem na głowie, podobnie jak Collie - czyli pies z białą kolią, oraz białym przedziałkiem na głowie. W Rzepedź występowały Collie trzy kolorowe; czarno - biało - brązowe za mojego dzieciństwa około roku 1976 - i zagryzł go mój pies As. Występowały też w Rzepedź, łaciate psy myśliwskie na grubą zwierzynę, zwane dziś od przydomku malarza Lansser. Tak czy inaczej nie ma się co spierać o rodowód Nadii, oraz psów występujących w Bieszczadach - Parku Narodowego Polski, głównie do wypasu owiec lub psów myśliwskich, malarstwa Lansser jak; Jeleń, Zając, Ptak. Bogactwo malarstwa Sir Edwin Landseer ( 1802 - 1873 r. ), można podziwiać na Google - obrazy muzeum na świecie. Za mojego dzieciństwa do Komańczy przywożono Owczarki Podhalańskie pociągiem wraz z białymi baranami.


      GOLDEN RED RIVE

      A całkowitym nie porozumieniem jest Golden red rive, co znaczy po polsku ; golden - pieniądze, red - czerwony, rive - rzeka lub rzeczny. Czyli ,, płatny czerwony pies rzeczny ''.

      GOLDEN RED AROWANA FISH



      La'brador to nie rasa to prowincja Brytyjska - Nowa Fundlandia i Labrador. 



      Pies który miałby zaistnieć wszędzie tam, gdzie wybuchnie jakiś kataklizm - miałby mieć powodzenie światowe na szczeblu najwyższego poparcia, często mylonym z Golden retriwer... Psy wymienione jako La'brador  prowincji Brytyjskiej oraz Kanadyjskiej - to całkiem inny gatunek rodowodowy z innego kontynentu.


       Dzielnica Fundlandia - Nowofundland & La'brador. 


       
      Nowofundland & La'brador  to dwa odrębne znaczenia obcojęzyczne; 1. Nowofundland;  to nowo ufundowana ziemia. 2. La'brador; to gumka.


      La'brador - pies przewodnik 


      To bardzo trudny i odpowiedzialny psi "zawód". Szkolenie jest trudne i długotrwałe, gdyż w psie muszą zostać stłumione naturalne instynkty (na przykład gonienie za kotami, czy sukami w rui). Pies niewidomego ma za zadanie ułatwić niepełnosprawnej osobie życie i umożliwić samodzielna egzystencję. Pies przewodnik musi nauczyć się bezpiecznie przeprowadzać pana przez jezdnię, bezbłędnie doprowadzać go do domu czy sklepu, ostrzegać przed przeszkodami (krawężniki, słupy itp.). To są niełatwe zadania, których podejmują się na ogół labradory.


      La'brador - pies opiekun


      Coraz więcej psów trenuje się na opiekunów osób niepełnosprawnych. Specjalne szkolenia uczą psy poruszania się przy wózku inwalidzkim, robienia drobnych zakupów, gaszenia światła, otwierania lodówki i wyjmowania artykułów spożywczych, otwierania i zamykania szafek czy szuflad, przyciągania do łóżka wózka itp. Wszystko to po to, by ułatwić życie sparaliżowanej i unieruchomionej osobie. W tej roli sprawdzają się wyśmienicie labradory - są dużymi i silnymi psami a także bardzo posłusznymi.


      La'brador - pies myśliwski


      Pies pomagał człowiekowi w polowaniu od zarania dziejów. Z biegiem lat nastąpiła ścisła specjalizacja psów myśliwskich: Labrador retriever to myśliwy w każdym calu. Używany jest jako tropiący, umie pracować na farbie( odtwarza ślad i znajduje uciekającą , postrzeloną zwierzynę) a także jest dokładnym aporterem. Labrador chętnie i posłusznie sprawdzi każde krzaki, wejdzie do każdej wody, zwiedzi bagna by przynieść zestrzeloną zwierzynę i z wody i z lądu.


      La'brador jako ratownik


      Specjalne szkolenia przygotowują labradory do ratowania ludzkiego życia. Psy potrafią odnaleźć człowieka zasypanego zwałami śniegu, podczas gdy ratownik-człowiek w podobnej sytuacji jest praktycznie bezradny. W takich sytuacjach priorytetem jest czas, a pies przeszukuje zasypany teren znacznie szybciej, niż nawet grupa ludzi. Labradory bez lęku wchodzą w zgliszcza i ruiny budynków, pod którymi prawdopodobnie znajdują się ludzkie ofiary. Potrafią wyczuć żywą osobę nawet 20 metrów pod ziemią! Dzięki treningowi umieją błyskawicznie wskazać opiekunowi miejsce, w którym należy szukać.


      Chody Nadii - Labrador Bitch  6 tygodni życia.



      Niektóre ślady Nadii - Labrador Bitch odzwierciedlają chody wydry...  Nadia 6 tygodni, nie chodzi a skacze jak wydra...  co wskazuje na wady. Schemat tropów wydry: A - w kroku, B - w susach, C - ślad gonny.



      Nadia jako szczenię w wieku 6 tygodni, nie chodzi i nie biega a skacze, tak jakby chciała ominąć przeszkody. Tak czy inaczej Nadia jako mieszaniec jest bardzo ładna i w przeciągu jednego miesiąca miałam już dwie osoby, które by chciały mieć takiego szczeniaka na własność i nawet dziś jedna pani na mieście zapytała czy może zamówić sobie takiego szczeniaka u mnie. Po prostu sympatyczna wadera jest lubiana przez wielu ludzi...


      Nadia 6 tygodni życia.




       Nadia - 2 miesiące życia



      Nadia to wadera prostokątnej budowy - nie mal kwadratowej, o dobrze wysklepionych łapach, bardziej okrągłe z przodu a mniej okrągłe z tyłu o mocnych pazurach. Nie wykształcone wilcze pazury na przednich łapach, choć opuszki wilcze istnieją. Kończyny tyknie lekko u kontowane. Głowa dobrze wysklepiona wilcza o nieco krótszej kufie niż masywna mózgoczaszka. Uczy osadzone nie co z tyłu , miękkie a zarazem załamane. Ogon trzyma przeważnie jaj łajka zachodnio - syberyjska, nie do końca zakręcony w obwarzanek. Ogon jest raczej ruchomy i nie zawsze go zawija, trzymając w pozycji obniżonej - jak czynią to wilczaste w przypadku węszenia na odległość. Oczy ciemnego koloru brązowego - nie mal czarne. Szczenię dopiero wykształca swą sylwetkę a więc jako mieszaniec labradora nie wiadomo jak ostatecznie będzie wyglądać, gdy ojciec był nie znany.



      Maść Nadii jest głównie czarnego koloru, posiada białą kolię w koło szyi, białe i brązowe znakowania na łapach, zadzie, oraz pędzelek biały na końcu ogona. Biały przedziałek na głowie oraz znakowanie białe na końcu ogona i łapach oraz mordce, przypomina  psa na niedźwiedzie na Podkarpaciu. Choć weterynarz twierdzi, że przypomina berneńskiego psa pasterskiego z grupy owczarka niemieckiego.




      Zgryz Nadii jest jeszcze dobrze nie wykształcony, a jednak już przyjmuje formę nożycową. Podniebienie dwu kolorowe, czarne z różowymi znakowaniami. Wargi wyraźnie czarne. Kły przyjmują formę wilczą, lekko zakrzywione haczykowato to tyłu. Nos czarnego koloru, bez odbarwień.


      Widok łap gdy Nadia śpi wyraźnie wykształcone opuszki palców, dwu kolorowe - czarne z różową pigmentacją. Zwarte w owalną grubą łapę.


      Hodowla i pielęgnacja labradora i wilczych osobników ras mieszanych.

      Regularne odkurzanie odkurzaczem klasy A, mieszkania zapobiega nalotom włosia na dywanach, wadera Nadia ma skłonność do podrażnień skóry, a więc szampon do kąpieli lub woda powinna być przebadana pod względem dermatologicznym. Wedle opisu rasy Labradora lub osobników wilczych, mogą przechodzić linienie - czyli wypadanie włosia w okresie wiosennym lub zimowym.  Na razie w przypadku Nadii nie można się skarżyć, że sierść jest wszędzie w domu - włos nie wypada. Nadia próbuje naśladować głos ludzki. Psy tej kategorii nadają się do hodowli w domu. Zwykle sypiają w nocy z domownikami i nie hałasują, ani nie szczekają. Można powiedzieć, że Nadia jako mieszaniec labradora i innych ras, mało szczeka - chyba, że chce iść na pole, lub zatrzymać opiekuna na spacerze - gdy coś jej się nie podoba.  Ale nadal jest problem ze szczenięciem, które nauczyło się załatwiać w pampersa. Obleci całe miasto, a sika i robi kupę w domu a nie na polu - naśladując opiekuna w łazience. Regularne mycie w letniej wodzie i czesanie, zapobiega nie chcianym efektom ubocznym hodowli Nadii jako mieszańca labradora. Futro po wytarciu ręcznikiem i wyczesaniu, bardzo szybko wysycha. Wadera śpi w nocy po kąpieli, zwykle wybierając łóżko opiekuna. Wadera nie kąpana, ma przykry zapach a zwłaszcza łapy czuć nie pranymi skarpetkami. Jama ustna wymaga płukania wodą, gdyż nie myta ma przykry zapach gdy wadera bierze wszystko do pyszczka - można powiedzieć, że mieszaniec labradora uczy się przez zabawę i dotykanie wszystkiego pyszczkiem. 


      Słownik Wiki - poprawki słownikowe; galisyjski i szkocki a pies lub suka dzielnicowa.

      • Półwyspem Kanadyjski - dzielnicy brytyjskiej Labrador - pisownia. 
      • Pies La'brador  - pisownia wedle Wikipedii - wolnej Encyklopedii. 
      • Nowofundlandia - pies Nowofundland 
      • Nowofundlandia & Labrador - Dzielnica.
      • Nadia Surowa ( znaczy; Nadzieja Surowa dzielnicowa wylądowała suka, znaczy po angielsku (  Nadia - La'brador  Landseer  Bitch ) - a dlaczego wylądowała ( Landseer ) - bo jest mieszańcem ras występujących etnicznie na Podkarpaciu lub w innych krajach jako pies bez wartości - Gold. A ciekawe czy Dzielnicowy na Policji posiada szkółkę dla psów ? Bo jak na razie na Internecie, tylko Policja dostaje przydziały na szkolenia psów wilczych do 3 000 złotych użyteczności publicznej.
      • Landseer ( wylądować ) -  rasa psa zaliczana do grupy molosów w typie górskim, wyhodowana w Kanadzie z nowofundlanda, uznawana przez część organizacji kynologicznych za jego biało-czarną odmianę, a przez Międzynarodową Federację Kynologiczną uznana za odrębną rasę – w klasyfikacji FCI określona nazwą „Landseer (Continental - European type – E.C.T.)”. Zwierzęta z tej rasy są dobrze przystosowane do pływania. Cechuje je pasja do wody. Nazwa rasy pochodzi od nazwiska malarza Edwina Henry'ego Landseera, który malował obrazy z wizerunkami psów tej rasy. Zalety landseerów – zwłaszcza ich skłonność do obrony słabszych, głównie dzieci – były opisywane przez wielu poetów, m.in. przez lorda Byrona. Geneza tej rasy sięga XVIII wieku, kiedy to rybacy baskijscy i portugalscy przywozili swoje psy na Nową Fundlandię. Z mieszania się tych psów z miejscowymi rasami powstała nieistniejąca współcześnie rasa o nazwie St. John's dog ( czyli w tłumaczeniu polskim; ,, Psy Jana '' ), prawdopodobnie bezpośredni przodek nowofundlanda i landseera. Do Europy landseery zostały przywiezione przez rybaków z Francji i Anglii. Rasa została spopularyzowana przez Anglików, którzy ustanowili wzorzec rasy i u których rasa cieszyła się dużym uznaniem za wierność i ciętość.Popularności dodał jej Sir Edwin Landseer, który malował portrety landseerów, m.in. obraz zatytułowany „A Distinguished Member of the Humane Society” (Godny członek ludzkiej społeczności) z 1838 roku – rozpowszechniony w tysiącach reprodukcji. 

      LANDSEER

      LANDSEER




      niedziela, 19 listopada 2017

      Owczarek Canaan


      Specyficzna rasa psa pochodzenia z Kanaanu w Izraelu, kładąca uszy po sobie. I tak chyba znalazłam przypadkowo rasę psa, który występował między Rzepedzią a Komańczą na przełomie lat siedemdziesiątych. Rasa psa powstała na bazie owczarka wilczastego od koloru białego po słomkowy - rudy. Za pewne są to pozostałości po drugiej wojnie światowej niemal na całym globie a może jeszcze wcześniej. Dokładnej daty nie można ustalić dla psów wilczastych na wpół zdziwaczałych a zarazem nie rejestrowanych przez FCI w Polsce.

      To było 40 lat temu, że wizerunek mojego psa As się bardzo zatarł... Ale pamiętam, że był dużym psem,  ze stojącymi uszami i kładł je po sobie gdy się od niego coś oczekiwało, i dość dobrze biegał. I jakoś przez te wszystkie lata nie udało mi się znaleźć repliki Asa. Pies o prostych plecach, ogon raczej ułożony w pióra, dość gęsty. Sierść latem krótsza, zimą dłuższa - nie mal puchowa. Był psem głównie stróżującym. Jednak różnił się chodem od owczarka białego, stawiał nogę za nogę. Uszy stulone u wilczastych, mogą sygnalizować prośbę u matki - wadery o pokarm, uległość w stosunku do tresera, lub też gdy sierść jest nastroszona i pies warczy - próbę ataku, psa który czegoś się obawia. 




      Długość życia od 12 do 15 lat, wysokość w kłębie psa od 50 do 60 cm, u suk od 40 do 50 cm, wadą tych psów jest stopniowy zanik wzroku.

      Pies z Kanaanu jest narodowym psem Izraela i nie jest szczególnie obeznany z rasą. Są średniej wielkości i mają charakterystyczną głowę w kształcie klina. Te urocze psy są jedynymi, które można znaleźć na całym świecie. 

      Pies Canaan może pochwalić się najstarszymi rasami, które rozwinęły się na Bliskim Wschodzie, gdzie były hodowane w celu stada i stada owiec. Z biegiem czasu, gdy Izraelici opuścili swoje ziemie, zabrali ze sobą swoje psy, ale tylko najsilniejszych i najsilniejszych z nich. Psy zyskały dobrą reputację i zostały użyte przez Canaan Doga. Dzięki p.Aleksandrze Baranovej – Pioruńskiej możemy przedstawić zdjęcia psów rasy CANAAN DOG. Autorami zdjęć są Aleksandra Baranova – Pioruńska, Myrna Shiboleth, Bar Aharon, Steffi Nierhoff, Isabella Zirri. Grupa 5 ; psy pociągowe i stróżujące - pierwotne wilczaste. Charakter użyteczności przez lata nie ustalony lub zapomniany, choć można traktować rasę psa domyślnie, bo w latach trzydziestych jakość FCI nie ustaliło dokładnie użyteczności psa. 




      W latach trzydziestych psy stróżujące były potrzebne w Izraelu, a Kanaan Dog był idealnym kandydatem do tej pracy. W tym czasie psy te były pół-zdziczałe, co oznaczało, że mogły tolerować surowe warunki regionu, a dziś wiele z nich nadal można zobaczyć, strzegąc stad  -  beduinów na pustyni.



      Rasa ma tylko bardzo niebanalizowany i można go zobaczyć w Wielkiej Brytanii. Są nadal uważane za jedną z najrzadszych ras na świecie i można je znaleźć w Wielkiej Brytanii i innych krajach na świecie.

      Ogon; ułożony w pióra, raczej nie sięga ponad grzbiet, przyjmując postawę ogona wilka.

      Futro i umaczanie; głównie w dwóch kolorach; słomkowym lub białym, w dotyku futerko jest przyjemne, z obfitym podszyciem.


      Psy które przypadkiem trafiły na tory kolejowe w Komańczy i mogły wyglądać jak wilki ; 




       Psy dokumentowane w Bieszczadach - łajka czy w pół - wilk a może Owczarek Canaan ;




      Zwierzę które wygląda podobnie do dokumentowanych gatunków ras psa lub wilka wcale może nim nie być, gdy nie posiada wyciągu rodowodowego - ostrzega weterynaria w Polsce; przed pogryzieniami.


      Canaan Dog. 




      Canaan Dog – rasa psów, należąca do grupy szpiców i psów pierwotnych, zaklasyfikowana do sekcji ras pierwotnych. Nie podlega próbom pracy.Psy tej rasy pochodzą od grupy półdzikich psów zwanych pariasami. Zainteresowanie rasą w Europie przypada na lata 30. XX wieku. W tym okresie Rudolfina Menzel próbowała wdrażać psy europejskie do działań militarnych na pustyniach dzisiejszego Izraela. Jednak w tak trudnych warunkach klimatycznych okazywały się te rasy nieprzydatne. Jej uwagę zwróciły wtedy psy żyjące w ówczesnej Palestynie, na obrzeżach miast, ale nie udomowione. Od tamtych lat odbywała się selekcja osobników pod względem użytkowości. Menzel opracowała pierwszy wzorzec Canaan Doga, jednak dopiero po jej śmierci, w 1964 roku FCI uznała oficjalnie tę rasę. Rasa owczarka starsza, niż żyję na tej ziemi.

      Umaszczenie dopuszczalne jest różnorodne (czarne, białe, czarno-białe, biało-brązowe,z ciemną maską lub bez niej). Najpopularniejsze są odcienie piaskowe i czerwonobrązowe. Sierść złożona z dwóch warstw: zwartego gęstego podszerstka oraz twardego włosa okrywowego. U samców występuje kryza.Canaan to pies średniej wielkości, ale zachowujący lekkość i zwinność.




      Cechy; Jest wytrzymały i może pokonywać nawet długie dystanse. Psy tej rasy powinny mieć jak najciemniejsze oczy, stojące, krótkie uszy i zakręcony nad grzbietem ogon. Współczesne Canaany posiadają silny instynkt łowiecki. Charakteryzuje je czujność, nieufność względem obcych, odwaga i niezależność.

      Psy te do dziś żyją na wolności na pustyni Negew w Izraelu. Canaan dog sprawdza się na torach agility i prawie nigdy nie uszkadza opuszek swych łap, gdyż są niezwykle twarde.

      Do półdzikich psów zwanych pariasami zaliczamy rasy: Canaan Dog, Śpiewający pies z Nowej Gwinei, Pies z Karoliny Południowej, dingo oraz indyjski typ pariasa.



      Komańcza - życie ludzi które miało swą modę; Muzeum Prymasa Wyszyńskiego. 



      Tu wszyscy ludzie podobnie mieszkali między Rzepedzią a Komańczą; metalowe łóżka, wiklinowe fotele, dywan, obrazy na ścianach itp. To czasy lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, gdzie prymas Wyszyński tu mieszkał i tu był więziony. Tak właśnie było, że ludzie dawno temu spali na metalowych łóżkach, powrotu do mego dzieciństwa, a mój pies As kładł uszy po sobie. Domy głównie były wymalowane na biało.


      Pies Prymasa Wyszyńskiego kładł uszy po sobie. 


       

      Budy dla psa kryte czarną papą w latach siedemdziesiątych do dziś dnia..




      Buda psa była zrobiona z drewna w latach siedemdziesiątych, i pokryta papą - bo wtedy innej mody na budynki nie było. Ludzi już, nie ma minionych czasów, pozostały tylko zabytkowe rzeczy. Były to dość duże budy, gdy pamiętam, że wchodził do niej duży pies oraz ja z siostrą..., a pies nie chciał oddać matce dzieci; szczekał i warczał, a za to mnie z siostrą wylizywał i machał z zadowolenia ogonem. W podobny sposób powstawały budy dla królików - osłonięte siatką, oraz kurniki. W Bieszczadzkich lasach króliki miały dużo swobody wybiegając na leśną łąkę, ogrodzoną siatką, po bokach oraz z góry i podobne warunki miał drób - bo węże grasowały.



      Wybiegi na leśnych polanach były dość potężne, i jak pamiętam musiałam długo iść by je ominąć. Ojciec królikom filetował uszy. Wybiegi dla królików i kur lat siedemdziesiątych były zrobione z drewnianej ramy i metalowej gęstej siatki. 


      Domki kryte papą dla kur dziś ; 



      Tu akurat na tym zdjęciu jest tylko mała budka, kryta czarną papą, ale za moich czasów kurnik przypominał altankę, na której dachu lubiłam siadać - był też pokryty czarną papą. Dach był niemal płaski.


      Altany kryte papą dla kur z przełomu lat siedemdziesiątych.  



      W latach mego dzieciństwa lat siedemdziesiątych, budowano mniej więcej takie altany dla drobiu, kurczaki siedziały na drążkach i posiadały wybieg na pole. Domek dla kurczaków posiadał jedne drzwi. Jak pamiętam na przeciw budki z kurczakami stał ogródek warzywny, dość mały niczym na działkach w Brzozowie. Bo tak na prawdę rodzice nie mieli czasu na dużą gospodarkę rolną, gdy mama chodziła pracować do Zakładów Drzewnych w Rzepedzi, gdy nie było pracy dla rolników, a ojciec stawiał budynki ludziom, i nawet miał czasami czas by mnie powozić na rudym koniu z białą grzywą na oklep. Tak na prawdę za czasów mego dzieciństwa, nie mieliśmy; krowy, barana, świń lub konia czy też kozy. A jednak ogródek był orany gniadym koniem z czarną grzywą - karmiłam go cukrem i może pamiętam to dlatego, że ugryzł mnie koń w palce, a nie łopatą lub to że były to moje pierwsze przejażdżki konno lub też w kuligu zimą. Tak na prawdę w Komańczy, mogłam po raz pierwszy spróbować mięsa z nutrii - wekowanych. Moje dzieciństwo było pełne podróży na Podkarpaciu, zanim na dobre osiadłam w Brzozowie. Gdzie indziej się urodziłam, gdzie indziej mieszkałam - a nigdzie na dłużej na stałe. A jednak miałam kiedyś, dużo kontaktów z różnymi zwierzętami oraz ludźmi - ale moja dalsza część wędrówki w wieku 10 -12 lat rozpaczała się gdy otruto mi psa, a szkoła nakarmiła mnie bułką z mlekiem. I jakoś nigdy wcześniej mleka nie piłam... w Rzepedzi lub Komańczy, ale później i tak byłam zmuszona do picia mleka na kartki. Został tylko zapis w Komańczy, w kościele i muzeum Wyszyńskiego, że kiedyś tam byłam i podróżowałam jako dziecko z Rzepedzi do Komańczy - bez udziału rodziców, słuchając mszy prawosławnej w niedzielę. Bo tak na prawdę Kościół Katolicki postawiono w Rzepedzi, gdy opuszczałam tą miejscowość dość dziką...




      Domki kryte papą dla królików dziś ; 




      Te króliki mają bardzo ciasny wybieg, jak pamiętam za mego dzieciństwa były to wybiegi ogrodzone niemal na całą polanę leśną, gdzie można było spotkać dzikie jabłonie, o dość kwaśnych jabłkach, w smaku przypominające cytryny. W Rzepedzi, nauczyłam się kosić trawę kosą, bo skubanie trawy dla królika było czymś nader mozolnym i niebezpiecznym, gdy czasami po podwórku pełzały węże z potoku. Miałam w tedy może 9 lat.


      Psy ustawiające groteskowo uszy istnieją do dziś... i ich pozycja uszu nie jest stała, a ruchoma.  


      • Stojące gdy pies jest rozluźniony lub śpi
      • Pół stojące na boki
      • Ćwierć stojące i lekko odchylone do tyłu
      • Uszy położone po sobie





      Dawno temu u rasy tych psów, wyuczony został instynkt samozachowawczy jako psa uległego lub proszącego, a zarazem nie ufnego i mogącego ugryźć, jako gatunek na wpół - zdziczały. Typ psa podnóżka u tresera.

        
      Canaan Dog beduinów. 





      Canaan Dog wedle badań ma słaby wzrok za to wyczulony węch.




      Canaan Dog w kolorze słomkowym - białym, zwykle bardziej lubi przesiadywać w cieniu pod drzewami. Ich wadą jest to, że mają wadę wzroku - dlatego wykorzystują węch.


      Psy korzystające z pojazdów mechanicznych, częściej stulają uszy. 



      Wzruszające sytuacje i fakty; rudo - biały pies z skulonymi uszami uratowany, przez maszynistę pociągu. W Francji, właściciel rudego psa, porzucił psa w lecie i pies postawił uszy. Kilka minut później właściciel psa miał dachowanie na drodze. Pies wyciągną go z płonącego samochodu kładąc po sobie uszy. Psy mieszkające przy kolei częściej tulą uszy, przed hałasem. Wiele psów jeździło koleją - turystycznie lub jako psy pasterskie, nie pomijając psów mieszkających przy torach kolejowych które też kładą uszy po sobie. Psy lubią stać na legarach kolejowych, bo to daje im ciepło w łapy, podobnie zachowują się węże lgnące do suchego drewna, które kumuluje ciepło.


      Dlaczego niektóre psy zachowują się jak Żyd na obrazie da się wytłumaczyć realnie.  




      Kobieta była biedna i nie wypłacalna, żyd zażądał jej sukienki - przy czym pies i żyd zachował postawę uniżoną. Zbulwersowany mężczyzna wyciągną broń, a ona powstrzymywała go od użycia broni. Pies inicjuje poniżenie pośrednie, jest jeszcze poniżenie całkowite - gdy pies kładzie się na brzuchu.

      Pies przygotowuje się do ucieczki z miejsca agresji. Życie u Żyda w Karczmie lub Suterenach dostarcza, wieli informacji historycznych o psach głównie w grupie; stróżujących, użytkowych, pociągowych, a mniej myśliwskich, a bardziej sanitarnych, z przed drugiej wojny światowej - gdy tylko żyd był bogaty...w wielu pisarskich opowieściach. A biedni musieli coś dać, by żyć...


      Obraz Gerson - przyjęcie żydów a pies myśliwski - Sokolnicy. 



      Dalmatyńczyk

      Jest to bardzo stara rasa psów myśliwskich, które utraciły w obecnym czasie instynkt łowiecki na rzecz dogoterapii osób niepełnosprawnyc...