niedziela, 19 listopada 2017

Owczarek Canaan


Specyficzna rasa psa pochodzenia z Kanaanu w Izraelu, kładąca uszy po sobie. I tak chyba znalazłam przypadkowo rasę psa, który występował między Rzepedzią a Komańczą na przełomie lat siedemdziesiątych. Rasa psa powstała na bazie owczarka wilczastego od koloru białego po słomkowy - rudy. Za pewne są to pozostałości po drugiej wojnie światowej niemal na całym globie a może jeszcze wcześniej. Dokładnej daty nie można ustalić dla psów wilczastych na wpół zdziwaczałych a zarazem nie rejestrowanych przez FCI w Polsce.

To było 40 lat temu, że wizerunek mojego psa As się bardzo zatarł... Ale pamiętam, że był dużym psem,  ze stojącymi uszami i kładł je po sobie gdy się od niego coś oczekiwało, i dość dobrze biegał. I jakoś przez te wszystkie lata nie udało mi się znaleźć repliki Asa. Pies o prostych plecach, ogon raczej ułożony w pióra, dość gęsty. Sierść latem krótsza, zimą dłuższa - nie mal puchowa. Był psem głównie stróżującym. Jednak różnił się chodem od owczarka białego, stawiał nogę za nogę. Uszy stulone u wilczastych, mogą sygnalizować prośbę u matki - wadery o pokarm, uległość w stosunku do tresera, lub też gdy sierść jest nastroszona i pies warczy - próbę ataku, psa który czegoś się obawia. 




Długość życia od 12 do 15 lat, wysokość w kłębie psa od 50 do 60 cm, u suk od 40 do 50 cm, wadą tych psów jest stopniowy zanik wzroku.

Pies z Kanaanu jest narodowym psem Izraela i nie jest szczególnie obeznany z rasą. Są średniej wielkości i mają charakterystyczną głowę w kształcie klina. Te urocze psy są jedynymi, które można znaleźć na całym świecie. 

Pies Canaan może pochwalić się najstarszymi rasami, które rozwinęły się na Bliskim Wschodzie, gdzie były hodowane w celu stada i stada owiec. Z biegiem czasu, gdy Izraelici opuścili swoje ziemie, zabrali ze sobą swoje psy, ale tylko najsilniejszych i najsilniejszych z nich. Psy zyskały dobrą reputację i zostały użyte przez Canaan Doga. Dzięki p.Aleksandrze Baranovej – Pioruńskiej możemy przedstawić zdjęcia psów rasy CANAAN DOG. Autorami zdjęć są Aleksandra Baranova – Pioruńska, Myrna Shiboleth, Bar Aharon, Steffi Nierhoff, Isabella Zirri. Grupa 5 ; psy pociągowe i stróżujące - pierwotne wilczaste. Charakter użyteczności przez lata nie ustalony lub zapomniany, choć można traktować rasę psa domyślnie, bo w latach trzydziestych jakość FCI nie ustaliło dokładnie użyteczności psa. 




W latach trzydziestych psy stróżujące były potrzebne w Izraelu, a Kanaan Dog był idealnym kandydatem do tej pracy. W tym czasie psy te były pół-zdziczałe, co oznaczało, że mogły tolerować surowe warunki regionu, a dziś wiele z nich nadal można zobaczyć, strzegąc stad  -  beduinów na pustyni.



Rasa ma tylko bardzo niebanalizowany i można go zobaczyć w Wielkiej Brytanii. Są nadal uważane za jedną z najrzadszych ras na świecie i można je znaleźć w Wielkiej Brytanii i innych krajach na świecie.

Ogon; ułożony w pióra, raczej nie sięga ponad grzbiet, przyjmując postawę ogona wilka.

Futro i umaczanie; głównie w dwóch kolorach; słomkowym lub białym, w dotyku futerko jest przyjemne, z obfitym podszyciem.


Psy które przypadkiem trafiły na tory kolejowe w Komańczy i mogły wyglądać jak wilki ; 




 Psy dokumentowane w Bieszczadach - łajka czy w pół - wilk a może Owczarek Canaan ;




Zwierzę które wygląda podobnie do dokumentowanych gatunków ras psa lub wilka wcale może nim nie być, gdy nie posiada wyciągu rodowodowego - ostrzega weterynaria w Polsce; przed pogryzieniami.


Canaan Dog. 




Canaan Dog – rasa psów, należąca do grupy szpiców i psów pierwotnych, zaklasyfikowana do sekcji ras pierwotnych. Nie podlega próbom pracy.Psy tej rasy pochodzą od grupy półdzikich psów zwanych pariasami. Zainteresowanie rasą w Europie przypada na lata 30. XX wieku. W tym okresie Rudolfina Menzel próbowała wdrażać psy europejskie do działań militarnych na pustyniach dzisiejszego Izraela. Jednak w tak trudnych warunkach klimatycznych okazywały się te rasy nieprzydatne. Jej uwagę zwróciły wtedy psy żyjące w ówczesnej Palestynie, na obrzeżach miast, ale nie udomowione. Od tamtych lat odbywała się selekcja osobników pod względem użytkowości. Menzel opracowała pierwszy wzorzec Canaan Doga, jednak dopiero po jej śmierci, w 1964 roku FCI uznała oficjalnie tę rasę. Rasa owczarka starsza, niż żyję na tej ziemi.

Umaszczenie dopuszczalne jest różnorodne (czarne, białe, czarno-białe, biało-brązowe,z ciemną maską lub bez niej). Najpopularniejsze są odcienie piaskowe i czerwonobrązowe. Sierść złożona z dwóch warstw: zwartego gęstego podszerstka oraz twardego włosa okrywowego. U samców występuje kryza.Canaan to pies średniej wielkości, ale zachowujący lekkość i zwinność.




Cechy; Jest wytrzymały i może pokonywać nawet długie dystanse. Psy tej rasy powinny mieć jak najciemniejsze oczy, stojące, krótkie uszy i zakręcony nad grzbietem ogon. Współczesne Canaany posiadają silny instynkt łowiecki. Charakteryzuje je czujność, nieufność względem obcych, odwaga i niezależność.

Psy te do dziś żyją na wolności na pustyni Negew w Izraelu. Canaan dog sprawdza się na torach agility i prawie nigdy nie uszkadza opuszek swych łap, gdyż są niezwykle twarde.

Do półdzikich psów zwanych pariasami zaliczamy rasy: Canaan Dog, Śpiewający pies z Nowej Gwinei, Pies z Karoliny Południowej, dingo oraz indyjski typ pariasa.



Komańcza - życie ludzi które miało swą modę; Muzeum Prymasa Wyszyńskiego. 



Tu wszyscy ludzie podobnie mieszkali między Rzepedzią a Komańczą; metalowe łóżka, wiklinowe fotele, dywan, obrazy na ścianach itp. To czasy lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, gdzie prymas Wyszyński tu mieszkał i tu był więziony. Tak właśnie było, że ludzie dawno temu spali na metalowych łóżkach, powrotu do mego dzieciństwa, a mój pies As kładł uszy po sobie. Domy głównie były wymalowane na biało.


Pies Prymasa Wyszyńskiego kładł uszy po sobie. 


 

Budy dla psa kryte czarną papą w latach siedemdziesiątych do dziś dnia..




Buda psa była zrobiona z drewna w latach siedemdziesiątych, i pokryta papą - bo wtedy innej mody na budynki nie było. Ludzi już, nie ma minionych czasów, pozostały tylko zabytkowe rzeczy. Były to dość duże budy, gdy pamiętam, że wchodził do niej duży pies oraz ja z siostrą..., a pies nie chciał oddać matce dzieci; szczekał i warczał, a za to mnie z siostrą wylizywał i machał z zadowolenia ogonem. W podobny sposób powstawały budy dla królików - osłonięte siatką, oraz kurniki. W Bieszczadzkich lasach króliki miały dużo swobody wybiegając na leśną łąkę, ogrodzoną siatką, po bokach oraz z góry i podobne warunki miał drób - bo węże grasowały.



Wybiegi na leśnych polanach były dość potężne, i jak pamiętam musiałam długo iść by je ominąć. Ojciec królikom filetował uszy. Wybiegi dla królików i kur lat siedemdziesiątych były zrobione z drewnianej ramy i metalowej gęstej siatki. 


Domki kryte papą dla kur dziś ; 



Tu akurat na tym zdjęciu jest tylko mała budka, kryta czarną papą, ale za moich czasów kurnik przypominał altankę, na której dachu lubiłam siadać - był też pokryty czarną papą. Dach był niemal płaski.


Altany kryte papą dla kur z przełomu lat siedemdziesiątych.  



W latach mego dzieciństwa lat siedemdziesiątych, budowano mniej więcej takie altany dla drobiu, kurczaki siedziały na drążkach i posiadały wybieg na pole. Domek dla kurczaków posiadał jedne drzwi. Jak pamiętam na przeciw budki z kurczakami stał ogródek warzywny, dość mały niczym na działkach w Brzozowie. Bo tak na prawdę rodzice nie mieli czasu na dużą gospodarkę rolną, gdy mama chodziła pracować do Zakładów Drzewnych w Rzepedzi, gdy nie było pracy dla rolników, a ojciec stawiał budynki ludziom, i nawet miał czasami czas by mnie powozić na rudym koniu z białą grzywą na oklep. Tak na prawdę za czasów mego dzieciństwa, nie mieliśmy; krowy, barana, świń lub konia czy też kozy. A jednak ogródek był orany gniadym koniem z czarną grzywą - karmiłam go cukrem i może pamiętam to dlatego, że ugryzł mnie koń w palce, a nie łopatą lub to że były to moje pierwsze przejażdżki konno lub też w kuligu zimą. Tak na prawdę w Komańczy, mogłam po raz pierwszy spróbować mięsa z nutrii - wekowanych. Moje dzieciństwo było pełne podróży na Podkarpaciu, zanim na dobre osiadłam w Brzozowie. Gdzie indziej się urodziłam, gdzie indziej mieszkałam - a nigdzie na dłużej na stałe. A jednak miałam kiedyś, dużo kontaktów z różnymi zwierzętami oraz ludźmi - ale moja dalsza część wędrówki w wieku 10 -12 lat rozpaczała się gdy otruto mi psa, a szkoła nakarmiła mnie bułką z mlekiem. I jakoś nigdy wcześniej mleka nie piłam... w Rzepedzi lub Komańczy, ale później i tak byłam zmuszona do picia mleka na kartki. Został tylko zapis w Komańczy, w kościele i muzeum Wyszyńskiego, że kiedyś tam byłam i podróżowałam jako dziecko z Rzepedzi do Komańczy - bez udziału rodziców, słuchając mszy prawosławnej w niedzielę. Bo tak na prawdę Kościół Katolicki postawiono w Rzepedzi, gdy opuszczałam tą miejscowość dość dziką...




Domki kryte papą dla królików dziś ; 




Te króliki mają bardzo ciasny wybieg, jak pamiętam za mego dzieciństwa były to wybiegi ogrodzone niemal na całą polanę leśną, gdzie można było spotkać dzikie jabłonie, o dość kwaśnych jabłkach, w smaku przypominające cytryny. W Rzepedzi, nauczyłam się kosić trawę kosą, bo skubanie trawy dla królika było czymś nader mozolnym i niebezpiecznym, gdy czasami po podwórku pełzały węże z potoku. Miałam w tedy może 9 lat.


Psy ustawiające groteskowo uszy istnieją do dziś... i ich pozycja uszu nie jest stała, a ruchoma.  


  • Stojące gdy pies jest rozluźniony lub śpi
  • Pół stojące na boki
  • Ćwierć stojące i lekko odchylone do tyłu
  • Uszy położone po sobie





Dawno temu u rasy tych psów, wyuczony został instynkt samozachowawczy jako psa uległego lub proszącego, a zarazem nie ufnego i mogącego ugryźć, jako gatunek na wpół - zdziczały. Typ psa podnóżka u tresera.

  
Canaan Dog beduinów. 





Canaan Dog wedle badań ma słaby wzrok za to wyczulony węch.




Canaan Dog w kolorze słomkowym - białym, zwykle bardziej lubi przesiadywać w cieniu pod drzewami. Ich wadą jest to, że mają wadę wzroku - dlatego wykorzystują węch.


Psy korzystające z pojazdów mechanicznych, częściej stulają uszy. 



Wzruszające sytuacje i fakty; rudo - biały pies z skulonymi uszami uratowany, przez maszynistę pociągu. W Francji, właściciel rudego psa, porzucił psa w lecie i pies postawił uszy. Kilka minut później właściciel psa miał dachowanie na drodze. Pies wyciągną go z płonącego samochodu kładąc po sobie uszy. Psy mieszkające przy kolei częściej tulą uszy, przed hałasem. Wiele psów jeździło koleją - turystycznie lub jako psy pasterskie, nie pomijając psów mieszkających przy torach kolejowych które też kładą uszy po sobie. Psy lubią stać na legarach kolejowych, bo to daje im ciepło w łapy, podobnie zachowują się węże lgnące do suchego drewna, które kumuluje ciepło.


Dlaczego niektóre psy zachowują się jak Żyd na obrazie da się wytłumaczyć realnie.  




Kobieta była biedna i nie wypłacalna, żyd zażądał jej sukienki - przy czym pies i żyd zachował postawę uniżoną. Zbulwersowany mężczyzna wyciągną broń, a ona powstrzymywała go od użycia broni. Pies inicjuje poniżenie pośrednie, jest jeszcze poniżenie całkowite - gdy pies kładzie się na brzuchu.

Pies przygotowuje się do ucieczki z miejsca agresji. Życie u Żyda w Karczmie lub Suterenach dostarcza, wieli informacji historycznych o psach głównie w grupie; stróżujących, użytkowych, pociągowych, a mniej myśliwskich, a bardziej sanitarnych, z przed drugiej wojny światowej - gdy tylko żyd był bogaty...w wielu pisarskich opowieściach. A biedni musieli coś dać, by żyć...


Obraz Gerson - przyjęcie żydów a pies myśliwski - Sokolnicy. 



Elkhund szary (Norwegian Elkhound Grey)


Elkhund szary to starożytna rasa psów skandynawskich wykorzystywana niegdyś przez Wikingów w czasie polowań na łosie i niedźwiedzie. Czworonogi nadal pełnią swoje dawne funkcje. Na początku tropią ofiarę, a później ją osaczają i przytrzymują, oczekując nadejścia myśliwego. Pies oszczekuje zwierzynę i doskakuje do niej z każdej strony, uniemożliwiając ucieczkę. Taki sposób pracy wymaga zarówno wielkiej odwagi i wytrzymałości, ale także ostrożności. Aby zachować zwinność, elkhoundy nie mogą mieć zbyt mocnej i ciężkiej budowy ciała. Krótki, ale gruby włos psa musi chronić go przed niepogodą, ale jednocześnie nie przeszkadzać w pracy.

Poza Skandynawią rasa cieszy się dużą popularnością w Stanach Zjednoczonych. Do Polski pierwszą parę psów sprowadzono pod koniec lat 80. XX wieku, jednak rasa nie zyskała u nas dużej popularności.

Elkhund szary (Norwegian Elkhound) to typowy szpic o zwartym i krótkim tułowiu i kwadratowej budowie ciała. Szyja jest elastyczna, o dobrym wysięgu. Czaszka klinowata, stosunkowo szeroka między uszami, szczupła i nieco wysklepiona. Stop zaznaczony, ale nie przesadnie. Nos czarny. Kufa stopniowo zwężająca się ku końcowi. Grzbiet nosa prosty. Wargi ściśle przylegające. Zęby ustawione w zgryzie nożycowym. Kompletne uzębienie. Oczy nie powinny być wyłupiaste; ciemnobrązowego koloru; Uszy osadzone wysoko, stabilne i stojące; stosunkowo małe. Ich długość przekracza nieco szerokość u nasady. Spiczaste i bardzo ruchome. Szyja średniej długości, mocna, z dobrym wysięgiem; obfita kryza; brak luźnej skóry. Tułów mocny, krótko związany. Górna linia prosta od kłębu do nasady ogona.

Kłąb dobrze rozwinięty. Grzbiet także silny, umięśniony, prosty. Lędźwie dobrze rozwinięte. Zad mocny i szeroki. Klatka piersiowa szeroka i głęboka; dobrze wysklepiona. Brzuch niemal prosty. Ogon osadzony wysoko, mocny, stosunkowo krótki. Gęsta szata pozbawiona pióra. Ogon ciasno zawinięty nad środkową linią ciała; nie może być noszony na którejkolwiek stronie grzbietu. U dorosłego psa koniuszek ogona nie może być wyprostowany.

Kończyny przednie mocne, silne, proste. Łopatki ukośne. Ramię umiarkowanie ukośne. Łokieć dobrze ustawiony; ani odstający, ani ustawiony pod siebie. Przedramię proste, zarówno widziane z przodu, jak i z boku. Śródręcze widziane z przodu – proste; widziane z boku – nieco ukośne. Przednie łapy dosyć małe, zwarte; palce skierowane ku przodowi. Kończyny przednie mocne, szczupłe i umięśnione. Widziane z tyłu – równoległe. Umiarkowanie kontowane. Udo umięśnione i szerokie. Kolano umiarkowanie kontowane. Podudzie średniej długości. Staw skokowy umiarkowanie kontowany.  Śródstopie w pozycji stojącej, nie może sięgać dalej niż nasada ogona. Tylne łapy dosyć małe, owalnego kształtu, zwarte; palce skierowane ku przodowi. Skóra sprężysta, bez zmarszczek na głowie. Włos średniej długości. Szata gruba, gęsta, obfita, pozbawiona loków. Włos na głowie i przedzie kończyn – krótki i gładki; najdłuższy na szyi, udach, z tyłu kończyn i na ogonie. Miękkie podszycie. Dopuszczalnym typem umaszczenia jest szarość w różnych odcieniach. O kolorze stanowią czarne koniuszki włosów okrywowych. Maść jaśniejsza występuje na klatce piersiowej, brzuchu, kończynach, spodzie ogona, pod nasadą ogona oraz na tzw. „uprzęży” (znaczeniach w kształcie uprzęży). Uprząż to szeroki na ok. 5 cm pas od kłębu do łokcia, gdzie włos okrywowy pozbawiony jest czarnych koniuszków. Uszy oraz przód kufy są ciemne (ciemna maska). Ciemna linia od oka do nasady uszu wytycza granice maski. Idealna wysokość w kłębie dla dorosłych psów to 52 cm.  Suki są mniejsze i mierzą średnio 49 cm. Psy ważą ok. 23 kg.

Wysokość: Idealna wysokość w kłębie dla dorosłych psów to 52 cm.  Suki są mniejsze i mierzą średnio 49 cm. Waga: Psy ważą ok. 23 kg.

 Elkhund szary, jako przedstawiciel rasy pierwotnej, jest bardzo niezależny i samodzielny w działaniu, a jednocześnie mocno ukierunkowany na pracę z człowiekiem. To towarzyski i bardzo energiczny czworonóg, który nie znosi samotności i nie powinien być izolowany od swojego rodzinnego stada. Wobec dzieci łagodny i tolerancyjny. W stosunku do obcych zwierząt domowych również bywa łagodny, choć zdarza się, że niektóre osobniki nie tolerują innych samców i popadają z nimi w konflikty. Psy nie nadają się wprawdzie do obrony obejścia, niemniej są doskonałymi stróżami – zawsze dadzą znać szczekaniem, że ktoś pojawił się na terenie ich posesji. W domu bardzo spokojne, a wręcz flegmatyczne. Nie narzucają się opiekunom i nie mają potrzeby ciągłego siedzenia na kolanach i drapania za uchem. Właściciel powinien jednak pamiętać, że psy potrzebują dużej ilości ruchu w ciągu dnia. Niewybiegane czworonogi mogą ujawniać skłonności do destrukcji. Szkolenie nie sprawia zazwyczaj większych problemów, o ile zostało wdrożone w wieku szczenięcym.

Zdrowie i Pielęgnacja; Rasa jest generalnie zdrowa, choć psy przejawiają skłonność do tycia. Do najpowszechniejszych schorzeń zdrowotnych zaliczamy: stopniowy zanik siatkówki, dysplazję stawu biodrowego, problemy nerkowe i torbiele (zwłaszcza w późniejszym okresie życia), a także problemy z tarczycą. Psy żyją od 11 do 16 lat. Szata jest łatwa w pielęgnacji. Psy linieją dwa razy do roku i wymagają wówczas częstszego szczotkowania.

Ciekawostki: Norweski elkhound szary stał się najbardziej rozpowszechnionym psem domowym w Norwegii.

Umaszczenie: Dopuszczalnym typem umaszczenia jest szarość w różnych odcieniach. O kolorze stanowią czarne koniuszki włosów okrywowych. Maść jaśniejsza występuje na klatce piersiowej, brzuchu, kończynach, spodzie ogona, pod nasadą ogona oraz na tzw. „uprzęży”.

Zdrowie:
Do najpowszechniejszych schorzeń zdrowotnych zaliczamy: stopniowy zanik siatkówki, dysplazję stawu biodrowego, problemy nerkowe i torbiele (zwłaszcza w późniejszym okresie życia), a także problemy z tarczycą.

Pielęgnacja: Szata Elkhounda szarego jest łatwa w pielęgnacji. Psy linieją dwa razy do roku i wymagają wówczas częstszego szczotkowania.

Rodzina: Psy są bardzo samodzielne i niezależne. Wymagają konsekwentnego prowadzenia. Mogą żyć w miastach, o ile właściciel zapewni im odpowiednio dużo ruchu.

Inne nazwy: Norweski elghund szary, Norwegia Elkhound Grey, Norsk Elghund Grå

Cena szczeniąt 1500 - 3000 złotych.

Klasyfikacja FCI - Grupa V, Sekcja 2, nr wzorca 242. Podlegają próbom pracy tylko w krajach nordyckich. Pies wymieniony w rodowodzie owczarka szetlandzkiego w Polsce.



sobota, 18 listopada 2017

Owczarek szkocki długowłosy - Collie Rough


Jest jedną z czterech ras wywodowanych w Szkocji. W Polsce występuje ona stosunkowo nielicznie. Na rok 1983 odnotowano w Polsce 500 sztuk tej rasy psa.Wiele tych psów obecnie już nie żyje - sąsiadka twierdziła z osiedla w Brzozowie, że ma bardzo mądrego i spokojnego psa - ,, Sabę '' w rasie owczarka szkockiego długowłosego. Pies w miasteczku wiejsko - miejskim w Brzozowie.



Źródłosłów nazwy Collie, jakie się nadaje wszystkim czterem rasom owczarków szkockich, dodając przy tym przymiotnik oddzielający odrębną rasę, nie jest jednoznacznie wyjaśnione. Zdaniem jednych badaczy nazwa ta jest pochodną od słowa angielskiego coal - węgiel. W umaszczeniu bowiem występujących dawniej owczarków przeważał kolor czarny, co mogło się skojarzyć z węglem. 



Inni językoznawcy, nie przecząc pochodzenia nazwy rasy od słowa coal, uważają, że z czarnym kolorem węgla kojarzył się nie maść psów, lecz czarna barwa wełny pewnych ras owiec, do pilnowania i pasienie gdy używano tych psów.  Wspominając piosenkę z dzieciństwa; ,, a gdzieś ty bywał czarny baranie ... we młynie, we młynie mój mości Panie...''. 

Co się zaś tyczy pochodzenia rasy, jej wywód jest bardzo stary, występujący głównie w Szkocji W wielu odmianach już od średniowiecza. Są też uzasadnione przypuszczenia, że przodkami tych odmian owczarków były mieszańce pochodzące ze skrzyżowania miejscowych psów szkockich z psami przywiezionymi na Wyspy Brytyjskie w pierwszych wiekach naszej ery przez legiony rzymskie podczas ich najazdu na te wyspy.  


Chart rosyjski długowłosy o barwie pomarańczowej - grupa charty. 


W skutek prowadzenia w ciągu wieków systematycznej selekcji wewnątrz populacji jednej z odmian owczarków, a w końcu skrzyżowania owczarka z rosyjskim chartem długowłosym, powstał pod koniec lat pięćdziesiątych ubiegłego stulecia typ owczarka szkockiego długowłosego o znanym i oczekiwanym wyglądzie. 

Wynikiem takich efektów hodowlanych, owczarek szkocki stał się luksusowym psem hodowanym głównie w mieszkaniach o dużej powierzchni użytkowej, jako psa wyłącznie do towarzystwa. Jednak, po mimo zmian w dziedzinie użyteczności owczarka, zachował on nadal charakterystyczne cechy charta rosyjskiego i psów szkockich, w grupie pasterskiej, oraz przypisano mu właściwości psychiczne oraz fizyczne. Na ogół ma łagodne i wyże usposobienie, okazuje niezmierne przywiązanie do opiekuna oraz skłonność do pilnowania jego dobytku i przebywania wyłącznie z osobami które zna. Jest niezwykle pojętny i łatwo podaje się szkoleniu, przy czym jest bardzo wrażliwy na tonację głosu i łatwo odróżnia ton karcący od wyraźnej pochwały. Dzięki tym wszystkim cechom łagodności - cech psychicznych zyskał on popularność psa towarzyskiego, i nie tylko osób dorosłych, ale również dzieci, z którymi zabawa i pilnowanie ich sprawia mu przyjemność. Może być także doskonałym psem do stróżowania lub przewodnikiem ociemniałych.

wygląd ogólny i charakterystyka; collie może podołać zadaniom psa owczarka dzięki mocnej budowie, która nie powinna być ani ciężka, ani w żadnym razie niezgrabna, a także w skutek dużej ruchliwości. Uwagę zwraca, mający duże znaczenie, jego wygląd , jak również doskonała zrównoważona harmonia kształtów mózgoczaszki i pyska, wielkości formie, barwie i osadzeniu oczu oraz właściwemu osadzeniu i trzymaniu uszu. Każda część jego ciała jest proporcjonalna w stosunku do całości. Wzrost i ciężar - wysokości w kłębie psa od 56 do 61 cm, u suk od 51 do 56 cm, ciężar psa od 20,5 do 29,5 kg u psa, a u suk od 18 do 25 kg. Format prostokątny, długość tułowia psa tylko nieznacznie jest większa niż jego wysokość w kłębie.

Głowa; jej kształt ma duże znaczenie, w wielość powinna być proporcjonalna w stosunku, do wielkości psa. Mózgoczaszka płasko sklepiona, głowa zaś oglądana od przodu lub z boku ma kształt klina, o gładkich zarysach, wyraźnie ściągnięta; poczynając od uszu stopniowo zwęża się aż do wierzchołka nosa, przy czym kość policzkowa nie są wystające, a policzki i boki pyska są gładkie. Przełom czołowo - nosowy, w postaci nieznacznego, lecz dostrzegalnego wklęśnięcia, którego punkt środkowy znajduje się na wysokości kącików wewnętrznych oczu, dzieląc długość głowy na dwie różne części. Linia wierzchołkowa mózgoczaszki i oddzielonego od niej wklęśnięcia grzbietu nosa przy oglądaniu z profilu są równoległe, a długość pyska i mózgoczaszki są jednakowe. Pysk nie szpiczasty, lecz łagodnie ścięty na końcu z wierzchołkiem nosa czarnego koloru przy każdym umaszczeniu oraz z żuchwą mocną i o wyraźnym obrysie. Głębokość pyska mierzona od łuków nadczołowych do spodu żuchwy nie powinna być przesadna. Uzębienie - żeby powinny być duże, zgryz nożycowy. Nieznaczny odstęp między górnymi a dolnymi siekaczami nie stanowi wady. Oczy mają szczególny wyraz świadczący o łagodności usposobienia psa. Są średniej wielkości w kształcie migdału, osadzone nieco skośnie, barwy ciemnopiwnej z wyjątkiem psów o umaszczeniu marmurkowym ( blue merle ), u których często oczy lub tylko jedno z nich mają całą tęczówkę albo jej część koloru jasnoniebieskiego. Spojrzenie wyraża pojętność, a jest żywe i czujne, gdy pies ma zwrócić na coś uwagę. Uszy powinny być małe, umieszczone na wierzchu czaszki nie za blisko siebie, ani też za bardzo po bokach głowy. W stanie spokojnym pies trzyma je zazwyczaj stulone, w stanie zaś czujności, nasłuchując, zwraca uszy do przodu, w pozycji półstojącej, to jest wyprostowane do góry w 2/3 długości, a w 1/3 załamania do przodu z końcami trzymanymi poziomo.

Szyja; powinna być muskularna, mocna, dostatecznie długa i dobrze wygięta. 

Tułów; grzbiet bardzo mocny i lekko wygięty w okolicy lędźwiowej, klatka piersiowa głęboka, dostatecznie szeroka tuż za łopatkami, żebra dobrze wysklepione.

Ogon; długi, sięgający ostatnim kręgiem co najmniej stawu skokowego. W stanie spokojnym pies trzyma ogon w dół z lekkim wygięciem końca do góry, podczas ruchu unosi ogon wyżej, lecz nie ponad grzbiet.

Kończyny przednie piersiowe; proste i muskularne, o kośćcu średniej grubości. Łopatki skośnie u kontowane, łokcie przylegające, ani odstające, ani wciśnięte. Palce wypukłe, ściśle zwarte w łapę kształtu owalnego, opuszki mocne.

Kończyny tylne miedniczne; powinny mieć uda dobrze umięśnione oraz suche, żylaste podudzia dobrze wygięte w stawie skokowym i mocne nisko opuszczone stawy skokowe.Palce jak u nóg przednich.

Chody; są charakterystyczną cechą tej rasy. Collie wykonuje ruchy prawidłowo, choć nie ma łokci odstających, stawia nogi przednie stosunkowo blisko jedna drugiej. Nie powinien jednak w ruchu ich plątać, krzyżować, ani nimi też powłóczyć. Nogi tylne powinny być mocne i nadawać odpowiednio silne pchnięcie - oglądane od tyłu - mają śródstopia ustawione równolegle. Ruchy są lekkie, o wystarczającym długim kroku, wykonywane z widoczną łatwością.

Owłosienie; nadaje psu kontury i składa się z włosów okrywowych, prostych i w dotyku twardych, oraz podszycia z delikatnego puchu, bardzo gęstego, szczelnie okrywającego skórę. Grzywa i kryza na szyi powinna być nadzwyczaj obfita. Sierść na pysku i końcach uszu krótka, gładka, na dolnych częściach uszu dłuższa. Nogi przednie ozdobione frędzlami, na kończynach tylnich również frędzle, bardziej obfite powyżej stawu skokowego, lecz poniżej niego - sierść krótka, gładka, owłosienie ogólnie bardzo obfite.

Umaszczenie; w trzech wersjach; śniade ( sobolowe ) z białymi znakowaniami, trójbarwne i marmurkowe ( blue merle );

Maść ( sobolowa ) - wszystkie odcienie od jasnozłotego do ciemnomachoniowego lub śniada przyciemniona. Kolor słomkowy lub kremowy nie jest dopuszczalna.

Maść ( trójbarwna )
- podstawowy kolor czarny z podpaleniami o jaskrawym odcieniu na kończynach i głowie. Odcień rudawy włosów okrywowych nie jest dopuszczalny.

Maść ( marmurkowa ) - o przewadze koloru niebieskopopielatego nakrapianego i marmurkowanego czernią. Pierwszeństwo ma maść z jaskrawym czerwonawym podpalaniu, lecz brak jego nie stanowi wady. Nie są dopuszczalne duże, czarne łaty, kolor łupkowy, odcień rudawy w owłosieniu okrywowym albo w podszyciu.

Białe znakowania; we wszystkich wyżej wymienionych maściach może występować w większym lub mniejszym stopniu charakterystyczne u collie białe znakowania. Następujące znakowanie jest prawidłowe; całkowity lub częściowo biały kołnierz, biała kamizelka, białe znaki na kończynach i palcach oraz biały koniec ogona. Może też być biała strzałka na grzbiecie nosa lub głowie, albo w obu maściach.

Wady; nie prawidłowa czaszka w stosunku do tułowia, deformacje czaszki, słaby pysk i szpiczasty, wystające kości policzkowe, wklęsły grzbiet nosa, wady kończyn, zły zgryz, oczy okrągłe, szkliste, jasne o dzikim spojrzeniu, wady kośćca, i wiele innych pomijających opis owczarka.

Uwagi w stosunku do owczarka szkockiego ; pies powinien mieć w mosznie widoczne całkowicie dwa zdrowe jądra.


Owczarek szkocki gorszy od wilka i psów myśliwskich.
 

Na przekór wszystkiemu owczarek szkocki przegrywa w walce z psami wilczastymi lub szpicowatymi myśliwskimi - po prostu nie nadaje się do stada wilczego, bo wilki i szpice by go zabiły. I jest to fakt autentyczny, gdy mój ojciec Surowy, by mi takiego psa nie kupił - gdy mój pies As zagryzł owczarka szkockiego, gdy byłam mała. W ten sposób umarł mój pies As - gdy hodowca owczarka szkockiego zażądał uśpienia mojego psa - było to nie sprawiedliwe, gdy owczarek szkocki wszedł na moją posesję, a mój pies staną w obronie stada ludzkiego oraz swego terytorium. Gdy mój ojciec nie zgodził się na uśpienie Asa - i tak go ktoś otruł, umarł wielkich męczarniach, pies pilnujący dobytku u Surowych - a zarazem pies który pilnował mnie przy łóżku i wpuszczał do psiej budy. Tak więc mój pies przegrał ostatecznie z owczarkiem szkockim - włóczęgą i jego hodowcą - człowiekiem. Przyroda kieruje się własnymi prawami, i zwykle przegrywają słabsi. Chart przez wieki był luksusowym psem na zamkach królewskich oraz na wyścigach psów.



Walki psów w Afganistanie i Kirgistan podnoszą wartość hodowlaną psa, do 10 tysięcy dolarów. I zapewne tyle by był wart mój As - gdyby żył. Prawdą jest, że wilczaste zabijają owczarki pasterskie, a nawet same wilki przyczyniają się do śmierci owczarków pasterskich. Walki psów lub wilków, ustala w przyrodzie hierarchię stada a zwłaszcza psa przewodnika - tego, który będzie rządził oraz będzie miał pierwszeństwo do szczeniąt oraz wadery - suki. W niektórych krajach, przez walkę psów - psy wygrywają dostatnie życie. Już w średniowieczu uważano, że pies przypada wyłącznie kobiecie - a Biskup nakładał kary na kobiety w postaci wychowania psa. Dawno temu było karą, wychować psa i dlatego mamy tyle dziś psów nie chcianych, jako wizerunek haniebny.


Psy myśliwskie lat siedemdziesiątych w  Bieszczadach - a mój zmarły rudo-biały As.



Pies wilczasty lat siedemdziesiątych, który potrafił kłaść uszy po sobie gdy coś się od niego wymagało, raczej czujny i posłuszny, i bardzo opiekuńczy w stosunku do dzieci. A za to bardzo groźny dla innych zwierząt. Ogon u psów myśliwskich, jak mój As - nigdy nie unosił się ponad grzbiet, a zwykle go trzymał opuszczony w dół, podobnie jak czynią to wilki. Mój ojciec specjalnie dla psa, hodował króliki - by nie polował w lesie, a moja matka hodowała drób i warzywa - by rodzina miała co jeść.Koło domu stała czereśnia i głóg na kompot. Ludzie w Bieszczadach, żyli z tego co udało im się zdobyć - a największym błędem rodziny było siano na strych dla królików, i jakoś podpalaczom było wszystko jedno - że ludzie w nocy śpią w drewnianych domach. Gdyby owczarek szkocki nie wszedł do domu - to As by się nie wściekł. Mój pierwszy pies w prezencie od leśnictwa, gdy chodziłam do przedszkola, a potem do szkoły podstawowej - As był idealną zabawką przyczepioną do sanek w zimie z domu Surowych. Może to i śmieszne, ale mój pies nie polował na; królik, drób oraz kota - dachowca.


Fotografie z podróży koleją po Bieszczadach; ludzie oraz psy i wilki z Komańczy. 





Nostalgiczne powroty do lat siedemdziesiątych z dzieciństwa na Podkarpaciu - Ja i mój pies. 



Pies o imieniu As - miał co bawić, gdy w domu było sześcioro dzieci, a ja byłam pierworodną swych rodziców. Do dziś dnia wiele rodzin rezygnuje z różnych ras psów, nie przewidując ras użytkowych lub stróżujących, atrakcyjnych dla dzieci nie tylko zimą w górach. I wiele osób nie rozróżnia przydatności owczarków szkockich lub wilczastych - użytkowych. I chyba nikt w żuciu nie zjadł tyle cytryn i bigosu z psem co ,, Ja '' - gdy tonęłam po pas w śniegu. Mój ojciec kupował mi kilogram cytryn do zjedzenia bym nie chorowała na płuca, a As dostawał bigos z kiszonej kapusty z mięsem, by nie miał robaków. I groteska w ówczesnych czasach, gdy jestem już staruszką, mam cukrzycę - a lekarstwem nadal jest kiszona kapusta, choć As już nie żyje, za to mam psią dietę z lat siedemdziesiątych.


Nowe słowo migowe - ,, sanki '' dla psa pociągowego lub wyścigowego; charta.  




  • To że wilczaste psy rudo - białe, pilnują noworodków jest faktem nie niezaprzeczalnym.


Uczenie psa komendy - ,, Pilnuj ''. W ten sposób pies nabywa kompetencji stróżowania i pilnowania mienia. W podobny sposób, można zostawić psu jakiś przedmiot do pilnowania w domy, lub gdy na chwile opuszczamy dom.  Pies czuje się miej zestresowany, gdy nie widzi domowników. Pozostawienie dziecka, na dłużej z psem, może skończyć się pogryzieniem matki dziecka, gdy pies adoptuje dziecko - jako swoje własne szczenię.

  • To że dziecko może paść ofiarą owczarka lub innego psa z zwisłym uchem to też fakt. 


Uczenie psa agresji, jest nie właściwe w komiędze - ,, Atak '' lub ,, Bierz '', niektóre psy nie adoptują dzieci i są nastawione na agresję, lub nawet  mogą być rozdrażnione na widok dziecka. Zdarzają się nawet przypadki, gdy pies zje niemowlę. Temu psu, chce się pić, a może jeść gdy ma język na wierzchu, ale małe dziecko tego nie rozumie, a więc pies stał się agresywny, a nawet ustalił hierarchię w stadzie gdy stoi przy boku matki a nie dziecka - i nawet zajął miejsce dziecka w dimu. Po prostu wedle wilczego stada, dziecko zostało wygonione ze stada ludzkiego oraz wilczego, gdy przegrało w walce z psem.


Kilka powodów dla których pies lub wilk atakuje ;  




  •  Trzymasz w ręku przedmioty, które by miały ukarać psa - atak przez poczucie krzywdy. 
  •  Uciekasz przed psem  lub szkolisz psa pasterskiego - przejawiasz słabość wobec psa. 
  •  Szkolisz psa stając w nie odpowiedniej pozycji do ataku lub się boisz i uciekasz. 
  •  Uczysz psa, że jest najważniejszy w domu - jako pies obrończy. 
  •  Jesteś mniejszością w stadzie psim lub wilczym. 
  •  Szczenię już od najmłodszych lat przejawia cechy pasterskie naciągając spodnie opiekuna. 
  •  Przedmioty które dostał pies - uważa za swą własność nietykalną.  
  •  Pies nie posiada szkoleń w kierunku języka migowego lub słuchowego.

Wadą rasy owczarka szkockiego, na te seksualnym może być pedofilia w stosunku do dzieci ludzkich i jest to fakt autentyczny - gdy owczarek szkocki po mnie skakał, zanim wkroczył As do walki. W ostateczny rozrachunku oba psy zginęły przez seks owczarka szkockiego; As był przysłowiowym ; ,, Psem ogrodnika, który sam nie wziął i innemu nie dał - a zatłukł ''. Mój pies; As był psem wilczym z rodziny psów myśliwskich, wedle opisów hodowców rosyjskich często używanych na wilki. Gdy byłam dzieckiem połowa Rzepedzi to byli Ukraińcy w Bieszczadach. Psy spełniały bardzo ważną rolę w Bieszczadach, gdy grasowały dzikie zwierzęta w tym też węże.  A za to obok Rzepedzi, była osada Komańcza - do której przyjeżdżali pociągiem górale z baranami oraz psami, zwykle na niedzielną mszę. Hodowca owczarka szkockiego popełnił wielki, błąd puszczając psa w rui - w samopas, by szukał wadery - suki. W latach siedemdziesiątych, było bardzo nie spokojnie w dwóch wsiach, gdzie panowały walki między; prawosławnymi a katolikami. Nasz dom płoną, aż trzy razy i mieszkałam pod namiotem, a do łóżka polowego z metalu, wchodziły mi w nocy szczypawki. Pies myśliwski wydawał się ojcu, dobrą ochroną dla rodziny.


Prawo psa na cudzej posesji a odpowiedzialność właściciela. 




Ale to nie jedyna taka sprawa, w życiu człowieka i psa. W 2014 roku inny pies wtargnął na cudzą posesję, przeskakując ogrodzenie, zagryzł kota sąsiadów. Policja postanowiła ukarać, właściciela kolegium w wysokości 250 złotych. Właściciele kota, postanowili jeszcze pójść do sądu, ale nic nie wskórali. Jakoś prawo nie posiada paragrafu, na wtargnięcie na cudzą posesję i wyrządzenie szkody, lub prawa do adwokata dla psa, który bronił posesji. A więc można się starać o obrońcę z urzędu dla psa, w obronie psa broniącego posesji lub członków rodziny, ale to nie wiele daje wsparcia - gdy ponad 4 tysiące wniosków rocznie jest oddalonych.

Przejawianie przez psa, cech seksualnych w stosunku do człowieka jest nie właściwe z przepisów FCI i prawa międzynarodowego; służby zdrowia odnotowały aż 700 tysięcy przypadków, zapłodnień człowieka przez psy - uważając człowieka za członka stada psiego lub wilczego do prokreacji. Gorzej gdy ofiarami przestępstw seksualnych padają dzieci. Psy i Wilki mają ruję dwa razy w roku i powinny być diagnozowane przez weterynarię. Aż pięć lat pozbawienia wolności, dostała kobieta z USA, która kopulowała z psem.Wedle nauk dogoterapii lub hipoterapii, zwierzę które zwraca uwagę na narządy rozrodcze, powinno się rozmnożyć - na zalecenie weterynarii lub przełożyć zainteresowanie seksem, na wysiłek fizyczny. Psy i Suki mają mniejsze zapotrzebowanie na doznania intymne, gdy są wybiegane. 


Trefne psy - jednak lojalne we dwoje. 


 
Owczarek szkocki - suka; rzuciła się pod pociąg, a jej towarzysz - pies jej bronił. Jakoś pasterze lub właściciele hodowli o nich zapomnieli. Historia psów ginących pod torami, lub zachowujących się patologicznie jest dość długa. Nie wspomnę już o tym że te psy ponoć są bardzo inteligentne, i zyskały sławę w filmie;  ,, Lesie wróć ''. Pies - towarzysz Suki, dzielnie jej bronił na torach, aż się ludzie ulitowali nad parą.


czwartek, 16 listopada 2017

Owczarek szetlandzki - Shetland Sheep Dog


Przodkowie tej rasy psów za pewne byli pasterzami owiec lub krów jako psy użytkowe na Wyspach Szetlandzkich, skrzyżowane z rasą szpiców, pokrewnymi też psami norweskimi Elkhund'owi, które przywieźli Norwegowie w czasach okupowania przez nich Wysp Szetlandzkich. Około roku 1900 mieszańce te zaczęto krzyżować z psami kilku ras karłowatych, jak miniaturowe spaniele i szpice niemieckie, mając na celu wyhodowanie miniaturowego collie. Próby eksperymentalne zostały uwieńczone pomyślnie do lat pierwszej wojny światowej. W ten sposób powstała rasa psa użytkowego owczarka, mając wygląd całkowicie podobny jako replika większego owczarka collie długowłosego. 

Ten mały piesek o walorach pasterskich a zarazem szpica niemieckiego, zwany w skrócie sheltie, odznacza się wszystkimi zaletami swych przodków, i znacznie większymi niż jego większa replika collie długowłosego. W podobieństwie tych ras, ludzie często popełniają wady hodowlane, oczekując od pieska dłuższej sierści, niż ma szpic. Dzięki efektownemu wyglądowi i właściwościom psychicznym, zyskał sobie miłośników w swojej ojczyźnie i innych krajach zachodnio - europejskich, jako ozdobny pies do towarzystwa a nie na łąkę z baranami. W Polsce jednak pogłowie tej rasy jest nie liczne i mało spotykane; na rok 1983 sprowadzono do kraju tylko 80 sztuk takiego gatunku psa, w który w sumie spełnia funkcję dość inteligentnych psów w ich klasie średniej - dość dużo się wymaga ;
                          

  1. Pies obrończy                                                                       
  2. Pies stróżujący                                                                         
  3. Pies użytkowy                                                                     
  4. Pies pasterski                                                                      
  5. Pies do towarzystwa                                                                 
  6. Pies gończy na zwierzynę;                                                        
  • drobną                                                                                                                            
  • średnią
  • dużą
 

    Jak widać po latach nie można znaleźć repliki owczarka szetlandzkiego. 


    Wzrost ogólny i charakterystyka ; pies o wzroście w kłębie 36,8 cm, a u suk 35,5 cm. Format prostokątny, zbliżony do kwadratowego - długość tułowia psa jest tylko nie znacznie większa niż jego wysokość w kłębie. Długość zaś mierzona od kłębu do nasady jest zależna przede wszystkim od prawidłowego ukatowania w stawach ramiennych i biodrowych.

    Dzięki mocnej budowie ciała, zyskał w wielu krajach popularność, ale jego budowa nie może być za ciężka, ani w żadnym przypadku niezgrabna, a także w skutek swojej dużej ruchliwości. W hodowli jest wymóg podobieństwa do psa większego o niemal bliźniaczym wyglądzie - pomijając wzrost w kłębie. Harmonijny wygląd czaszki mocno zwraca na siebie uwagę, głównie; uszu, lisiego pyszczka, kształtu, barwy umaszczenia, konta osadzenia oczu. Wszystkie te cechy kojarzą się też z; posłuszeństwem, łagodnością, pojętnością, żywym usposobieniem, oraz ogromne przywiązanie do opiekuna, a jednocześnie nie ufność do osób obcych, bez oznak lękliwości. Całość opisu jest harmonijna.


    Jako przodek wilka i lisa collie to spryciarz przy drobiu w komendzie ,, waruj ''.



    Jako przodek wilka i lisa collie to spryciarz przy baranach w komendzie ,, waruj ''.





    Jako przodek wilka i lisa collie to spryciarz przy krowach w komendzie ,, waruj ''. 




    Szczeniaki z lisiej nory - tworzenie kundla i collie to już nie do końca lis...





    Te szczeniaki wyszły w lesie z lisiej nory, a leśniczy widzi nie lisy a psy... tak czy inaczej proces oswajania i socjalizacji psa z krzyżówki lisa trwa z rodziny psowatych. Jakoś nikt nie przewidział kotnika dla psa lub lisa - czyli zwykła głęboka buda z drewna. Ale psy szpicowate potrafią sobie wykopać norę w ziemi. Jak widać pieski mają załamane uszy i należą do typu owczarka pasterskiego lub dzikarza. Nie pilnowanie psów i lisów z rodziny psowatych, może doprowadzić do takiej nie kontrolowanej krzyżówki, gdy szpicowate są w stanie wydymać nawet kota. Problem wychowania lisa, jest dość spory - gdy w akcie wolności i ucieczki jest w stanie zrobić sobie krzywdę; ponad 50 % lisów hodowanych w kotnikach lub klatach jest w stanie w depresji odgryźć sobie ogon lub łapę - by zyskać wolność. I taka sama sytuacja może zaistnieć, gdy dziki lis wpadnie we wnyki. Co nie zmienia faktu, że lisowate zawsze będą się kręcić wokół gospodarstw rolnych zachowując się podobnie w polowaniu jak collie - tyle że, pies lisowaty będzie polował a nie uganiał się za zwierzyną. Psy, które nabędą  przyzwyczajeń wilka i lisa, właśnie tak będą się zachowywać.


    Lisia i psia mama to czarna wadera owczarka. Szczenięta lisa i owczarka żyją w zgodzie.




    Owczarek szetlandzki - Shetland Sheep Dog występują dwa odcienie oczu; piwny u maści lisiej - nie mal pomarańczowej i niebieski u maści płowej podobnie jak u Łajki Jakuckiej - Szpic. Dwie odrębne maści szpica, choć jest jeszcze czarny i wilczy. Na drodze eksperymentów z przed drugiej wojny światowej mamy wiele reprezentantów owczarka szetlandzkiego, na bazie szpica niemieckiego oraz piesków rosyjskich potocznie zwanych kundelkami z krzywym uchem - wystrzelonych w kosmos po drugiej wonie światowej.



    Głowa owczarka szetlandzkiego; o zdrobniałym obrysie, oglądana z góry lub profilu, ma kształt wydłużonego, ściętego klina zwężającego się stopniowo od uszu do wierzchołka nosa. Szerokość czaszki jest ścisłej zależności od łączonej długości mózgoczaszki i pyska, będąc w odpowiednim stosunku do wielkości psa. Mózgowioczaszka płaska, o umiarkowanej szerokości, między uszami, bez występującej guzowatości potylicznej. Policzki płaskie, przechodzą między uszami, bez wystającej guzowatości policzkowej. Przełom czołowo - nosowy w postaci słabo znaczonego, lecz dostrzegalnego obniżenia lini grzbietu obniżenia nosa w stosunku do równoległej do niej górnej linii mózgoczaszki, oglądanej z profilu. Granice między mózgoczaszką a pyskiem znajduje się na wysokości wewnętrznych kącików oczu. Uzębienie powinno być zdrowe i dobrze osadzone w szczęce, o zgryzie nożycowym. Oczy mają duże znaczenie u tej rasy owczarka szetlandzkiego, gdyż nadają mu specyficzny wyraz rasy. Są średniej wielkości, w kształcie migdału, skośnie osadzone, barwy ciemnopiwnej z wyjątkiem psów o umaszczeniu marmurkowym, u których dopuszcza się błękitne oczy jako kolor pośredni ras norweskich. Uszy powinny być małe o umiarkowanej szerokości u podstawy, osadzone dość blisko siebie. W stanie uspokojenia pies powinien trzymać je stulone do tyłu, a gdy ma zwrócić na coś uwagę, nadaje im postawę półstojącą z końcami załamanymi do przodu.


     
    Szyja; powinna być muskularna, dobrze wygięta, dostatecznie długa, by móc trzymać głowę wysoko.

    Tułów; Grzbiet powinien być prosty, lędźwie łagodnie wypukłe, klatka piersiowa powinna być głęboka, sięgająca łokci. Żebra dobrze wysklepione, lecz w dolnej części od połowy długości bardziej płaskie, by umożliwić swobodne ruchy nóg i ramion. Zad łagodnie obniża się ku nasadzie ogona.

    Ogon; osadzony nisko, o krągłych stopniowo ścinających się ku końcowi, który powinien sięgać co najmniej stawu skokowego. Pies trzyma ogon lekko wygięty do góry; a podczas ruchu unosi go wyżej, lecz nigdy ponad linię grzbietową. 

    Kończyny przednie miedniczne; oglądane z przodu - pionowo ustawione, muskularne o mocnych kościach. Długość przedramienia od podstawy do łokcia równa się odległości od łokcia do kłębu. Łopatki ustawione ukośnie od kłębu do stawu ramiennego pod kontem 45 stopni, przedzielone w kłębie tylko kręgami grzbietowymi, powinny być nachylone na zewnątrz w celu umożliwienia pożądanego wygięcia żeber. Kąt w stawie ramiennym powinien być w miarę możliwości zbliżony do prostego. Śródręcze mocne i sprężyste, palce wygięte, ściśle zwarte w łapę, o kształcie owalnym, opuszki grube.

    Chody; ruchy owczarka szetlandzkiego są szybkie i płynne. Nie powinien poruszać się inochodem, ani przeplatać lub włóczyć nogami podczas biegu, ani też mieć ruchów sztywnych, jakby na szczudłach.

    Owłosienie; powinno być dwojakiego rodzaju; sierść okrywowa długa, prosta i w dotyku twarda oraz poprzecznie miękka jak futerko, krótkie i gęste. Obfite owłosienie tworzy na szyi grzywę i kryzę, nogi przednie ozdobione frędzlami, kończyny tylne obficie owłosione powyżej stawu skokowego, poniżej stawu skokowego, poniżej którego sierść jest krótka. Na pysku sierść jest krótka. Psy odmiany ras znanych pod nazwą ,, krótkowłose '' podlegają dyskwalifikacji w tej klasie owczarka.

    Umaszczenie; trójbarwne (tricolor ), powinno się odznaczać intensywnym czarnym kolorem na tułowiu bez jakichkolwiek śladów nakrapiania. Podpalane kolory czerwonorude, przy czym pierwszeństwo ma barwa bardziej jaskrawa.

    Umaszczenie; Śniade ( sobolowe ), może być jasne lub przyciemnione, w kolorach od złotego do ciemnomachoniowego, lecz w odcieniu jednolitym. Kolor wilczasty lub szary nie jest dopuszczalny.


    Zobacz też sobole i sobolowe futra oraz hodowla psów i lisów na futra od 1926 roku.  


    Soból tajgowy, soból – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych. Jego długość ciała może osiągać do 60 cm. Ma gęste futro, jest bardzo jedwabiste. W okresie letnim ma ciemnobrązowy kolor, a w okresie zimowym jasnobrązowy.Nazwa naukowa: Martes zibellina. Masa: 1,1 kg (Dorosły) Encyclopedia of Life.Poziom troficzny: wszystkożerny Encyclopedia of Life.Długość: 45 cm(Dorosły). Encyclopedia of Life.Okres ciąży: 31 dnia. Kategoria nadrzędna: Kuna. Podobne wyszukiwania to lis polarny lub gronostaj europejski.

    Umaszczenie; Marmurkowe ( blue merle ) - pożądany kolor jasny niebieskopopielaty ze srebrzystym odcieniem, nakrapiany i marmurkowany czernią.

    Umaszczenie; Chętnie są widziane psy z podpalanym kolorem czerwonorudym, lecz braku jego nie powinno uważać się za wadę. Podobnie duże czarne łaty na ciele, koloru łupkowego lub rdzawego odcienia, występujące w ubarwieniu włosów okrywowych lub podszycia, nie są dopuszczalne. Na ogólne wrażenie powinien działać kolor niebieskopopielaty.

    Białe znakowania; może występować u psów na piersiach, kończynach, końcu ogona; może też być w formie kołnierza lub strzałki. Czerwonorude podpalania występują, całkowicie lub częściowo, na brwiach, policzkach, kończynach i pod ogonem. Białe znakowanie na wymienionych częściach ciała, w większym lub mniejszym rozmiarze, jest pożądane w każdym umaszczeniu, lecz jego brak nie uważa się za wadę. Również maść czarno - biała lub czarna podpalana uznaje się za prawidłową. Nadmiar plam białych na tułowiu jest nie pożądana.

    Wady; kopulasta czaszka z kością potyliczną, obniżona do tyłu jak u długowłosego rosyjskiego charta, całkowity brak przełomu czołowo nosowego, dłuższe i wiszące lub stojące uszy, zbyt pełne policzki, słabe szczęki, spiczasty pysk, wady w uzębieniu, krzywe nogi przednie, krowia postawa nóg tylnych, krótki ogon albo skrzywiony, lub trzymany ponad grzbietem jak to czynią szpice, umaszczenie białe lub z przewagą koloru białego, różowy lub cielisty kolor wierzchołka nosa, niebieska barwa oczu przy umaszczeniu innym niż marmurkowe ( blue merle ), okrągłe lub za jasne oczy, przodu lub tyłozgryz, lękliwość psa.



    Klub owczarka szetlandzkiego - klub psów wyłącznie z załamanym uchem; krótkowłosy, z włosem pośrednim, długowłosy. Wstęp wzbroniony owczarkom i szpicom z stojącymi uszami lub innymi rasami o stojących uszach, w tym też chartom rosyjskim.

    Uwagi; psy - basior powinien mieć dobrze wykształcone widoczne normalnie umieszczone w mosznie jądra.


      

    Rodowody psów od 1989 r.


     

    Importy i Ex-porty psów rasowych do Polski z rokiem 1989 - Indeks FCI ;


        Airedale terier Basset angielski
        Bedlington terier
        Bokser
        Buldog angielski
        Buldog francuski
        Bulterier
        Charcik włoski
        Chart afgański
        Chart angielski greyhound
        Chart angielski whippet
        Chart arabski sloughi
        Chart arabski Tuaregów - azawakh
        Chart irlandzki - wilczar
        Chart polski - saluki
        Chart polski
        Chart rosyjski - borzoj
        Chart węgierski
        Chow - chow
        Cocker spaniel amerykański
        Cocker spaniel angielski
        Dalmatyńczyk
        Doberman
        Dog niemiecki
        Foksterier krótkowłosy
        Foksterier szorstkowłosy
        Hovawart
        Jamnik
        Karelski pies niedźwiedzi FCI 48 b z 1972 r.
        Kerry blue terier
        Łajka rosyjsko - europejska FCI 304 z 1980 r.

        Łajka jakucka - Szpic ( legenda hodowli bez rodowodowej )
        Łajka moskiewska - Kundel z 1956 r. ( legenda kosmosu i lotnictwa )
        Łajka zachodnio - syberyjska FCI 306 z 1980 r.
        Maltańczyk
        Mops
        Niemiecki terier myśliwski
        Nowofundland
        Ogar polski 

        Owczarek Canaan ( Nie rejestrowany przez FCI w Polsce ) 
        Owczarek Elkhound  (Norwegian Elkhound Grey)  
        Owczarek francuski briard ( Berger de Brie )
        Owczarek kaukaski - FCI 1983 r.
        Owczarek niemiecki - FCI 166 a 1978 r.
        Owczarek podhalański - FCI 1967 r.
        Owczarek staroangielski
        Owczarek szetlandzki - Shetland Sheep Dog - FCI 88 c
        Owczarek szkocki długowłosy - collie rough
        Owczarek węgierski puli
        Pekińczyk
        Pies św. Bernarda
        Pies św. Huberta - Bloodhound
        Pinczer miniaturowy
        Płochacz niemiecki - Wachtmeister
        Pointer
        Polski owczarek nizinny - PON - FCI 1965 r.
        Posokowiec bawarski
        Posokowiec hanowerski
        Pudel
        Retriever labradorski
        Retriever złoty
        Rottweiler
        Sealyham terier
        Seter angielski
        Seter irlandzki
        Seter szkocki
        Shih Tzu
        Skye terier
        Springer spaniel angielski
        Sznaucer

        Szpic myśliwski z 1983 r.
        Szpic niemiecki FCI 97 d z 1977 r.
        Szpic Västgöta - FCI 14 z 1980 r.
        Terier irlandzki
        Terier walijski
        West highland and white terier
        Wyżeł czeski fousek
        Wyżeł minstrandzki mały
        Wyżeł niemiecki krótkowłosy
        Wyżeł weimarski
        Wyżeł węgierski krótkowłosy
        Wyżeł węgierski szorstkowłosy
        Yorkshire terier



    środa, 15 listopada 2017

    Owczarek kaukaski


    Jakoś w śród ofert internetowych, trudno było wybrać idealny model owczarka kaukaskiego, który by spełniał wymogi Europejskie i przypominał owczarka podhalańskiego w Polsce na przełomie lat FCI 1983 roku. Tu należy zaznaczyć, że Owczarek kaukaski dzieli się na podklasy; 

    • Owczarek stepowy kaukaski - astrachański. Owczarek długo-nożny.

    Jego sylwetka przypomina owczarka o dość długich charcich nogach, przystosowanych do biegania po stepach. Jest to waga psa raczej lekka. 

    • Owczarek gruziński - waga ciężka. Jeden z największych psów świata i większy niż ławka.

       
    • Owczarek armeński. Owczarek krótkowłosy.


    • Owczarek azerbejdżański. Owczarek krótkowłosy. 
     

    • Owczarek azjatycki


    • Owczarek rosyjski - pies Prezydenta Putina. Owczarek o włosiu długim.


    • Owczarek kabardino - bajkalski. Owczarek długo-nożny. 
     

    • Owczarek dagestański. Owczarek o włosiu pośrednim.


    • Owczarek kałmucki. Owczarek o włosiu pośrednim. 


    Różnica owczarka kaukaskiego w różnych krajach dotyczy wagi ciężkiej oraz wagi lekkiej, oraz typów umaszczenia klasyfikujących się następująco; 

    • Owczarek kaukaski krótkowłosy - waga lekka.
    • Owczarek kaukaski długowłosy - waga ciężka.
    • Owczarek kaukaski z włosiem pośrednim a drugą odmianą - długo nożna. 

    Jakość mało znana rasa wielu państw, nie przyczyniła się do kodu FCI w Polsce w 1983 roku, podając za maść głównie kremową. Jakoś wielokolorowa maść owczarków nie przyczyniła się do sukcesu rasowego w Polsce, a jednak istniejącej, na terenie państw; Kaukaz, Gruzja, Armenia, Azerbejdżan, oraz w regionach autonomicznych; Kabardino - Bajkał, Degestonia, Kałmucku,  oraz w okręgu astrachańskim. Dwa gatunki owczarka kaukaskiego cechują się też długością nóg; 


    Wygląd ogólny i cechy psychiczne; pies o mocnej lub też ciężkiej budowie, masywnych kościach i silnym umięśnieniu. Skóra gruba, lecz w dotyku elastyczna. Wyraźnie zaznacza się typ płci - bo psy mają raczej budowę ciężką i są większego wzrostu, a suki są lżejszej budowy i mniejszego wzrostu.


    Wzrost; wysokość w kłębie psa wynosi 65 cm, a suki 62 cm; format prostokątny, indeksu formatu od 102 do 108; indeksu kostnego, podzielona obustronnie przez indeks formatu obwodu środkowego od 21 do 22 u psa, od 20 do 22 u suk. Usposobienie spokojne, właściwe psom typu powściągliwego, o silnym, a zarazem zrównoważonym układzie nerwowym, z rozwiniętą reakcją obronną. Ciętość i nieufność w stosunku do obcych jest cechą naturalną tej rasy. 

    Głowa; ciężka o szerokiej mózgoczaszce i silnie rozwiniętych kościach policzkowych, przez środek płaskiego szerokiego czoła, przebiega płytka bruzda. Przełom czołowo nosowy, słabo zaznaczony, a zarazek krótszy od mózgoczaszka pyska, nieznacznie zwężający się ku końcowi, o mocnych lecz suchych i przylegających wargach. Wierzchołek nosa mocny, szeroki, koloru czarnego - przy maści jasnej słomkowopłowej dopuszcza się kolor brązowy. Uzębienie białe, duże, dobrze rozwinięte z mocno zwartymi zębami. Siekacze osadzone w jednej linii, zgryz nożycowy. Oczy średniej wielkości, owalnego kształtu, ciemnego koloru, głęboko osadzone. Uszy zwisające, wysoko osadzone, przez hodowców często krótko przycinane - choć u owczarków podhalańskich w Polsce tego się nie robi. Wszystkie psy którym kopiuje się uszy, oraz przycina ogony lub pracują w rolnictwie z piętnem tatuażu, mogą być podejrzane o wirusowe zapalenie wątroby.

    Szyja; bardzo mocna i krótka, trzymana nie wysoko, pod kontem od 30 do 40 stopni, w stosunku do linii grzbietowej.

    Tułów; grzbiet bardzo szeroki,  prosty, muskularny a, zarówno dobrze umięśniony, z dobrze odznaczającym się kłębem, a zarówno szerokim. Klatka piersiowa szeroka, o nieco wysklepionych żebrach, głęboka, sięgająca do łokci lub poniżej. Lędźwie szerokie, krótkie, nieco wypukłe. Zad szeroki, muskularny, o linii prawie poziomej. Brzuch umiarkowanie podkasany.

    Ogon; wysoko osadzony, opuszczony w dół sięga do stawu skokowego. Może być zakręcony w pierścień lub zagięty hakowato. Dopuszcza się skracanie ogona, czego w Polsce się nie robi u owczarków typu użytkowego ze względów zdrowotnych. Jak dla mnie okaleczony owczarek nie wygląda efektownie, zwłaszcza w przepisach przeciw przemocy wobec zwierząt.

    Kończyny przednie piersiowe; oglądane od tyłu - proste, ustawione równolegle, oglądane z boku - w stawie kolanowym nieco wyprostowane. Kąt w stawie łopatkowym wynosi około 100 procent. Ramiona proste masywne, średniej długości; przedramiona również proste i masywne, umiarkowanej długości. Śródręcza krótkie, masywne, ustawione niemal pionowo. Długość nóg przednich do łokci wynosi nie co ponad połowę wysokości pasa w kłębie. Indeks długonożności od 50 do 54.

    Kończyny tylne miedniczne; oglądane od tyłu - proste, ustawione równolegle, oglądane z boku - w stawie kolanowym nieco wyprostowane. Podudzia krótkie, nieco wyprostowane w mocnych, szerokich stawach. Śródstopia masywne, pionowo ustawione. Palce jak u nóg przednich.

    Chody; o swobodnych, zazwyczaj równomiernie spokojnych ruchach. Charakterystycznym chodem jest krótki kłus, przy stopniowym przechodzeniu w ociężały galop. Podczas ruchu kończyny powinny poruszać się w linii prostej i równolegle, przyczym nogi przednie są ustawione bliżej linii środkowej. Zarówno przednie, jak i tylne nogi lekko zginają się w stawach. Grzbiet i krzyż elastycznie się sprężynujący. Kłąb i zad powinny w kłusie powinny pozostawać w jednym poziomie.

    Szata; owłosienie składa się z gładko przylegających grubych włosów okrywowych i silnego podszycia. Jak już wspomniałam, trudno przypisać szatę do jednej kategorii owczarka kaukaskiego, gdyż występuje w wielu podklasach, które są mi mało znane, a głównie kynologicznie przypisane do Kaukazu. 

    Odcienie i cechy szczególne; różne odcienie szarości wilczej, od maści jasnej po rdzawą, również ruda, słomkowa, biała, bura, pręgowana, oraz łaciata i nakrapiana jest dopuszczalna, dla owczarka kaukaskiego, który nie nadaje się do zamieszkania w mieście. Doskonały ponadgabarytowy stróż, nie zawodny obrońca, przywiązany do opiekuna, a zarazem nie zależny, agresywny, z tendencją do dominacji - jako pies przewodnik, wymaga szkolenia w wymienionych kategoriach już od szczenięcia, za pewne doceni ten kto wyjedzie z Polski, lub sprowadzi sobie owczarka kaukaskiego. Pies posiadać może długą kryzę oraz pióra w umaszczeniu, podobnie jak u większości owczarków.


    Odkrycia dokumentalne owczarka kaukaskiego na Kaukazie. 






    Dalmatyńczyk

    Jest to bardzo stara rasa psów myśliwskich, które utraciły w obecnym czasie instynkt łowiecki na rzecz dogoterapii osób niepełnosprawnyc...