środa, 15 listopada 2017

Owczarek kaukaski


Jakoś w śród ofert internetowych, trudno było wybrać idealny model owczarka kaukaskiego, który by spełniał wymogi Europejskie i przypominał owczarka podhalańskiego w Polsce na przełomie lat FCI 1983 roku. Tu należy zaznaczyć, że Owczarek kaukaski dzieli się na podklasy; 

  • Owczarek stepowy kaukaski - astrachański. Owczarek długo-nożny.

Jego sylwetka przypomina owczarka o dość długich charcich nogach, przystosowanych do biegania po stepach. Jest to waga psa raczej lekka. 

  • Owczarek gruziński - waga ciężka. Jeden z największych psów świata i większy niż ławka.

     
  • Owczarek armeński. Owczarek krótkowłosy.


  • Owczarek azerbejdżański. Owczarek krótkowłosy. 
 

  • Owczarek azjatycki


  • Owczarek rosyjski - pies Prezydenta Putina. Owczarek o włosiu długim.


  • Owczarek kabardino - bajkalski. Owczarek długo-nożny. 
 

  • Owczarek dagestański. Owczarek o włosiu pośrednim.


  • Owczarek kałmucki. Owczarek o włosiu pośrednim. 


Różnica owczarka kaukaskiego w różnych krajach dotyczy wagi ciężkiej oraz wagi lekkiej, oraz typów umaszczenia klasyfikujących się następująco; 

  • Owczarek kaukaski krótkowłosy - waga lekka.
  • Owczarek kaukaski długowłosy - waga ciężka.
  • Owczarek kaukaski z włosiem pośrednim a drugą odmianą - długo nożna. 

Jakość mało znana rasa wielu państw, nie przyczyniła się do kodu FCI w Polsce w 1983 roku, podając za maść głównie kremową. Jakoś wielokolorowa maść owczarków nie przyczyniła się do sukcesu rasowego w Polsce, a jednak istniejącej, na terenie państw; Kaukaz, Gruzja, Armenia, Azerbejdżan, oraz w regionach autonomicznych; Kabardino - Bajkał, Degestonia, Kałmucku,  oraz w okręgu astrachańskim. Dwa gatunki owczarka kaukaskiego cechują się też długością nóg; 


Wygląd ogólny i cechy psychiczne; pies o mocnej lub też ciężkiej budowie, masywnych kościach i silnym umięśnieniu. Skóra gruba, lecz w dotyku elastyczna. Wyraźnie zaznacza się typ płci - bo psy mają raczej budowę ciężką i są większego wzrostu, a suki są lżejszej budowy i mniejszego wzrostu.


Wzrost; wysokość w kłębie psa wynosi 65 cm, a suki 62 cm; format prostokątny, indeksu formatu od 102 do 108; indeksu kostnego, podzielona obustronnie przez indeks formatu obwodu środkowego od 21 do 22 u psa, od 20 do 22 u suk. Usposobienie spokojne, właściwe psom typu powściągliwego, o silnym, a zarazem zrównoważonym układzie nerwowym, z rozwiniętą reakcją obronną. Ciętość i nieufność w stosunku do obcych jest cechą naturalną tej rasy. 

Głowa; ciężka o szerokiej mózgoczaszce i silnie rozwiniętych kościach policzkowych, przez środek płaskiego szerokiego czoła, przebiega płytka bruzda. Przełom czołowo nosowy, słabo zaznaczony, a zarazek krótszy od mózgoczaszka pyska, nieznacznie zwężający się ku końcowi, o mocnych lecz suchych i przylegających wargach. Wierzchołek nosa mocny, szeroki, koloru czarnego - przy maści jasnej słomkowopłowej dopuszcza się kolor brązowy. Uzębienie białe, duże, dobrze rozwinięte z mocno zwartymi zębami. Siekacze osadzone w jednej linii, zgryz nożycowy. Oczy średniej wielkości, owalnego kształtu, ciemnego koloru, głęboko osadzone. Uszy zwisające, wysoko osadzone, przez hodowców często krótko przycinane - choć u owczarków podhalańskich w Polsce tego się nie robi. Wszystkie psy którym kopiuje się uszy, oraz przycina ogony lub pracują w rolnictwie z piętnem tatuażu, mogą być podejrzane o wirusowe zapalenie wątroby.

Szyja; bardzo mocna i krótka, trzymana nie wysoko, pod kontem od 30 do 40 stopni, w stosunku do linii grzbietowej.

Tułów; grzbiet bardzo szeroki,  prosty, muskularny a, zarówno dobrze umięśniony, z dobrze odznaczającym się kłębem, a zarówno szerokim. Klatka piersiowa szeroka, o nieco wysklepionych żebrach, głęboka, sięgająca do łokci lub poniżej. Lędźwie szerokie, krótkie, nieco wypukłe. Zad szeroki, muskularny, o linii prawie poziomej. Brzuch umiarkowanie podkasany.

Ogon; wysoko osadzony, opuszczony w dół sięga do stawu skokowego. Może być zakręcony w pierścień lub zagięty hakowato. Dopuszcza się skracanie ogona, czego w Polsce się nie robi u owczarków typu użytkowego ze względów zdrowotnych. Jak dla mnie okaleczony owczarek nie wygląda efektownie, zwłaszcza w przepisach przeciw przemocy wobec zwierząt.

Kończyny przednie piersiowe; oglądane od tyłu - proste, ustawione równolegle, oglądane z boku - w stawie kolanowym nieco wyprostowane. Kąt w stawie łopatkowym wynosi około 100 procent. Ramiona proste masywne, średniej długości; przedramiona również proste i masywne, umiarkowanej długości. Śródręcza krótkie, masywne, ustawione niemal pionowo. Długość nóg przednich do łokci wynosi nie co ponad połowę wysokości pasa w kłębie. Indeks długonożności od 50 do 54.

Kończyny tylne miedniczne; oglądane od tyłu - proste, ustawione równolegle, oglądane z boku - w stawie kolanowym nieco wyprostowane. Podudzia krótkie, nieco wyprostowane w mocnych, szerokich stawach. Śródstopia masywne, pionowo ustawione. Palce jak u nóg przednich.

Chody; o swobodnych, zazwyczaj równomiernie spokojnych ruchach. Charakterystycznym chodem jest krótki kłus, przy stopniowym przechodzeniu w ociężały galop. Podczas ruchu kończyny powinny poruszać się w linii prostej i równolegle, przyczym nogi przednie są ustawione bliżej linii środkowej. Zarówno przednie, jak i tylne nogi lekko zginają się w stawach. Grzbiet i krzyż elastycznie się sprężynujący. Kłąb i zad powinny w kłusie powinny pozostawać w jednym poziomie.

Szata; owłosienie składa się z gładko przylegających grubych włosów okrywowych i silnego podszycia. Jak już wspomniałam, trudno przypisać szatę do jednej kategorii owczarka kaukaskiego, gdyż występuje w wielu podklasach, które są mi mało znane, a głównie kynologicznie przypisane do Kaukazu. 

Odcienie i cechy szczególne; różne odcienie szarości wilczej, od maści jasnej po rdzawą, również ruda, słomkowa, biała, bura, pręgowana, oraz łaciata i nakrapiana jest dopuszczalna, dla owczarka kaukaskiego, który nie nadaje się do zamieszkania w mieście. Doskonały ponadgabarytowy stróż, nie zawodny obrońca, przywiązany do opiekuna, a zarazem nie zależny, agresywny, z tendencją do dominacji - jako pies przewodnik, wymaga szkolenia w wymienionych kategoriach już od szczenięcia, za pewne doceni ten kto wyjedzie z Polski, lub sprowadzi sobie owczarka kaukaskiego. Pies posiadać może długą kryzę oraz pióra w umaszczeniu, podobnie jak u większości owczarków.


Odkrycia dokumentalne owczarka kaukaskiego na Kaukazie. 






2 komentarze:

  1. Bardzo fajnie napisane. Pozdrawiam i czekam n inne wpisy.

    OdpowiedzUsuń
  2. Bardzo duże psiaki i pewnie dla nich przebywanie na dworze to całkowicie normalna rzecz. Jednak jak patrzę na te ilości sierści to jestem zdania, że maszynka https://sklep.germapol.pl/pl/maszynki-dla-zwierzat.html jak najbardziej takiemu psiakowi by się przydała. Tym bardziej jeśli mówimy o miesiącach letnich.

    OdpowiedzUsuń

Dalmatyńczyk

Jest to bardzo stara rasa psów myśliwskich, które utraciły w obecnym czasie instynkt łowiecki na rzecz dogoterapii osób niepełnosprawnyc...