Wygląd ogólny i cechy psychiczne; pies średniej wielkości z rodziny szpicowatych, o mocnej budowie ciała, grubej szacie włosowej należący do grupy psów myśliwskich na terenie Europy, odznaczający się stojącymi uszami, spokojnym usposobieniem, śmiałością i wytrzymałością, ma silnie rozwinięte wszystkie zmysły inteligencji, szczególnie węch, co sprawia że nadaje się na psa tropiącego grubą zwierzynę - w kategorii psów myśliwskich. Dość duża rasa szpicowata, krótkowłosa przyjmuje wzrost i format w kłębie od 54 do 60 cm u psa, oraz od 49 do 55 cm w kłębie u suk. Rasa zaopiniowana w Polsce pod kodem FCI 48b, w 1972 roku, jako rasa fińska.
Zmuszanie psa do myślistwa przez głód - niedźwiedź.
Zmuszanie psa do myślistwa przez głód - Łoś.
Zmuszanie psa do myślistwa przez głód - Sarna.
Zmuszanie psa do myślistwa przez głód - niedźwiedź.
Zmuszanie psa do myślistwa przez głód - Łoś.
Zmuszanie psa do myślistwa przez głód - Sarna.
Głowa; ma kształt lekko stożkowaty, dość szeroka jak na odłam wilczastych, dość szerokiego w części czołowej i policzkowej; czoło lekko wypukłe, łuki czołowe słabo rozwinięte, przełom czołowo nosowy łagodnie zaznaczony, kufa głęboka o prostym grzbiecie nosa, lekko zwężającym się ku wierzchołkowi koloru czarnego z dobrze rozwiniętymi nozdrzami, wargi cienkie, szczelnie przylegające. Oczy dość małe, koloru głównie piwnego, o wyrazie czujnym, często płomiennym. Uszy stojące, średniej wielkości, z łagodnie zaokrąglonymi końcami, skierowane lekko na zewnątrz.
Szyja; muskularna, średniej wielkości, wygięta, okryta obfitym owłosieniem - jak to bywa u szpicowatych.
Tułów; zwarty, grzbiet dobrze umięśniony, lekko opadający ku tyłowi; klatka piersiowa obszerna, sięgająca w przybliżeniu do łokci, brzuch lekko podkasany.
Ogon; średniej wielkości, zwykle zakręcony w obwarzanek - jak to bywa u ras szpicowatych, bardzo pożądany - jako ekskluzywny pies monarchii stanowej z rodziny szpica.
Kończyny przednie piersiowe; mocne łopatki, dość skośnie ustawione, muskularne; łokcie skierowane do tyłu, przedramiona proste, śródręcza ustawione lekko od siebie, palce wypukłe, zwarte w grubą łapę, kształtu okrągławego.
Kończyny tylne miedniczne; kolana skierowane wprost do przodu, stawy skokowe - wprost do tyłu; uda ze względu na obfite owłosienie wydają się bardzo szerokie; zwłaszcza w górnej części; u kontowanie nóg tylnich bez gwałtownych zgięć, w stawach skokowych wygięcia skokowego łagodne; palce dłuższe i mniej wypukłe niż u nóg przednich.
Owłosienie i umaszczenie; włosy okrywowe proste i twarde, podszycie miękkie i gęste; sierść na szyi, grzbiecie i tylnej stronie ud - dłuższa niż na innych częściach ciała. Maść koloru czarnego, przeważnie z białymi znakowaniami lub białymi plamami na głowie, szyi, piersi, brzuchu i nogach; bardziej wskazane jest, by kolor czarny miał odcień brązowy lub był matowy, Dopuszcza się ogon szczątkowy, oraz wilcze pazury, maść łaciata biała z czarnymi łatami lub koloru wilczego lub z łatami tego koloru.
Wady; słaby kościec, wysmukła kufa, kędzierzawa lub falista sierść, nietoperzowe uszy, wypukłe oczy, jasne lub różnobarwne oczy, pofałdowane podgardle, klatka piersiowa za głęboka lub beczkowata, stroma łopatka i stromy staw skokowy, płaskie palce, ogon prosty lub biczopodobny, nie prawidłowa maść oraz agresywność w stosunku do ludzi.
Karelczyk jest blisko spokrewniony z rosyjską łajką. Nazwa rasy pochodzi od Karelii, krainy leżącej w Rosji, w pobliżu fińskiej granicy. Sama rasa została jednak ukształtowana w Finlandii, gdzie w 1920 roku założono jej pierwszą hodowlę. W 1936 roku psy zostały zaprezentowane pierwszy raz w czasie wystawy helsińskiej. Po II wojnie światowej w Finlandii pozostało zaledwie 40 psów karelskich, jednak dzięki wysiłkom kynologów udało się odbudować populację i ustalić nowy standard. W latach 60. hodowla psów ponownie przechodziła kryzys, ale po latach rasa zaczęła na nowo zyskiwać popularność i stała się bardzo popularna we Szwecji.
Obecnie czworonogi służą w Finlandii do polowania na łosie. W Polsce są wykorzystywane głównie w czasie polowań na dziki, ale wielu myśliwych poluje z nimi także na ptactwo m.in. dzikie kaczki i bażanty oraz na zwierzęta futerkowe, np. kuny.Karelski pies na niedźwiedzie został wyhodowany do polowania na duże zwierzęta w tym niedźwiedzie. To zapalony łowca, który osacza zwierzynę i wskazuje ją oszczekiwaniem. Psy cechuje znakomita orientacja przestrzenna. Sama nazwa Karel II - ( W tłumaczeniu polskim to Karol II ).
Obecnie czworonogi służą w Finlandii do polowania na łosie. W Polsce są wykorzystywane głównie w czasie polowań na dziki, ale wielu myśliwych poluje z nimi także na ptactwo m.in. dzikie kaczki i bażanty oraz na zwierzęta futerkowe, np. kuny.Karelski pies na niedźwiedzie został wyhodowany do polowania na duże zwierzęta w tym niedźwiedzie. To zapalony łowca, który osacza zwierzynę i wskazuje ją oszczekiwaniem. Psy cechuje znakomita orientacja przestrzenna. Sama nazwa Karel II - ( W tłumaczeniu polskim to Karol II ).
- Władca Karel II ( czyli po polsku Karol II ).
- Wierzba karelska
- Dieta karelska; żurawina, borówki, kasza, marchewka, cebula, pietruszka, mięso.
- Lud Karelski
- Pies Karelski na niedźwiedzie
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz