Owczarek szetlandzki - Shetland Sheep Dog

Przodkowie tej rasy psów za pewne byli pasterzami owiec lub krów jako psy użytkowe na Wyspach Szetlandzkich, skrzyżowane z rasą szpiców, pokrewnymi też psami norweskimi Elkhund'owi, które przywieźli Norwegowie w czasach okupowania przez nich Wysp Szetlandzkich. Około roku 1900 mieszańce te zaczęto krzyżować z psami kilku ras karłowatych, jak miniaturowe spaniele i szpice niemieckie, mając na celu wyhodowanie miniaturowego collie. Próby eksperymentalne zostały uwieńczone pomyślnie do lat pierwszej wojny światowej. W ten sposób powstała rasa psa użytkowego owczarka, mając wygląd całkowicie podobny jako replika większego owczarka collie długowłosego. 

Ten mały piesek o walorach pasterskich a zarazem szpica niemieckiego, zwany w skrócie sheltie, odznacza się wszystkimi zaletami swych przodków, i znacznie większymi niż jego większa replika collie długowłosego. W podobieństwie tych ras, ludzie często popełniają wady hodowlane, oczekując od pieska dłuższej sierści, niż ma szpic. Dzięki efektownemu wyglądowi i właściwościom psychicznym, zyskał sobie miłośników w swojej ojczyźnie i innych krajach zachodnio - europejskich, jako ozdobny pies do towarzystwa a nie na łąkę z baranami. W Polsce jednak pogłowie tej rasy jest nie liczne i mało spotykane; na rok 1983 sprowadzono do kraju tylko 80 sztuk takiego gatunku psa, w który w sumie spełnia funkcję dość inteligentnych psów w ich klasie średniej - dość dużo się wymaga ;
                          

1. Pies obrończy                                                                       
2. Pies stróżujący                                                                         
3. Pies użytkowy                                                                     
4. Pies pasterski                                                                      
5. Pies do towarzystwa                                                                 
6. Pies gończy na zwierzynę;                                                        

• drobną                                                                                                                            
  
• średnią
  
• dużą
  

 

Jak widać po latach nie można znaleźć repliki owczarka szetlandzkiego. 

Wzrost ogólny i charakterystyka ; pies o wzroście w kłębie 36,8 cm, a u suk 35,5 cm. Format prostokątny, zbliżony do kwadratowego - długość tułowia psa jest tylko nie znacznie większa niż jego wysokość w kłębie. Długość zaś mierzona od kłębu do nasady jest zależna przede wszystkim od prawidłowego ukatowania w stawach ramiennych i biodrowych.

Dzięki mocnej budowie ciała, zyskał w wielu krajach popularność, ale jego budowa nie może być za ciężka, ani w żadnym przypadku niezgrabna, a także w skutek swojej dużej ruchliwości. W hodowli jest wymóg podobieństwa do psa większego o niemal bliźniaczym wyglądzie - pomijając wzrost w kłębie. Harmonijny wygląd czaszki mocno zwraca na siebie uwagę, głównie; uszu, lisiego pyszczka, kształtu, barwy umaszczenia, konta osadzenia oczu. Wszystkie te cechy kojarzą się też z; posłuszeństwem, łagodnością, pojętnością, żywym usposobieniem, oraz ogromne przywiązanie do opiekuna, a jednocześnie nie ufność do osób obcych, bez oznak lękliwości. Całość opisu jest harmonijna.

Jako przodek wilka i lisa collie to spryciarz przy drobiu w komendzie ,, waruj ''.

Jako przodek wilka i lisa collie to spryciarz przy baranach w komendzie ,, waruj ''.

Jako przodek wilka i lisa collie to spryciarz przy krowach w komendzie ,, waruj ''. 

Szczeniaki z lisiej nory - tworzenie kundla i collie to już nie do końca lis...

Te szczeniaki wyszły w lesie z lisiej nory, a leśniczy widzi nie lisy a psy... tak czy inaczej proces oswajania i socjalizacji psa z krzyżówki lisa trwa z rodziny psowatych. Jakoś nikt nie przewidział kotnika dla psa lub lisa - czyli zwykła głęboka buda z drewna. Ale psy szpicowate potrafią sobie wykopać norę w ziemi. Jak widać pieski mają załamane uszy i należą do typu owczarka pasterskiego lub dzikarza. Nie pilnowanie psów i lisów z rodziny psowatych, może doprowadzić do takiej nie kontrolowanej krzyżówki, gdy szpicowate są w stanie wydymać nawet kota. Problem wychowania lisa, jest dość spory - gdy w akcie wolności i ucieczki jest w stanie zrobić sobie krzywdę; ponad 50 % lisów hodowanych w kotnikach lub klatach jest w stanie w depresji odgryźć sobie ogon lub łapę - by zyskać wolność. I taka sama sytuacja może zaistnieć, gdy dziki lis wpadnie we wnyki. Co nie zmienia faktu, że lisowate zawsze będą się kręcić wokół gospodarstw rolnych zachowując się podobnie w polowaniu jak collie - tyle że, pies lisowaty będzie polował a nie uganiał się za zwierzyną. Psy, które nabędą  przyzwyczajeń wilka i lisa, właśnie tak będą się zachowywać.

Lisia i psia mama to czarna wadera owczarka. Szczenięta lisa i owczarka żyją w zgodzie.

Owczarek szetlandzki - Shetland Sheep Dog występują dwa odcienie oczu; piwny u maści lisiej - nie mal pomarańczowej i niebieski u maści płowej podobnie jak u Łajki Jakuckiej - Szpic. Dwie odrębne maści szpica, choć jest jeszcze czarny i wilczy. Na drodze eksperymentów z przed drugiej wojny światowej mamy wiele reprezentantów owczarka szetlandzkiego, na bazie szpica niemieckiego oraz piesków rosyjskich potocznie zwanych kundelkami z krzywym uchem - wystrzelonych w kosmos po drugiej wonie światowej.

Głowa owczarka szetlandzkiego; o zdrobniałym obrysie, oglądana z góry lub profilu, ma kształt wydłużonego, ściętego klina zwężającego się stopniowo od uszu do wierzchołka nosa. Szerokość czaszki jest ścisłej zależności od łączonej długości mózgoczaszki i pyska, będąc w odpowiednim stosunku do wielkości psa. Mózgowioczaszka płaska, o umiarkowanej szerokości, między uszami, bez występującej guzowatości potylicznej. Policzki płaskie, przechodzą między uszami, bez wystającej guzowatości policzkowej. Przełom czołowo - nosowy w postaci słabo znaczonego, lecz dostrzegalnego obniżenia lini grzbietu obniżenia nosa w stosunku do równoległej do niej górnej linii mózgoczaszki, oglądanej z profilu. Granice między mózgoczaszką a pyskiem znajduje się na wysokości wewnętrznych kącików oczu. Uzębienie powinno być zdrowe i dobrze osadzone w szczęce, o zgryzie nożycowym. Oczy mają duże znaczenie u tej rasy owczarka szetlandzkiego, gdyż nadają mu specyficzny wyraz rasy. Są średniej wielkości, w kształcie migdału, skośnie osadzone, barwy ciemnopiwnej z wyjątkiem psów o umaszczeniu marmurkowym, u których dopuszcza się błękitne oczy jako kolor pośredni ras norweskich. Uszy powinny być małe o umiarkowanej szerokości u podstawy, osadzone dość blisko siebie. W stanie uspokojenia pies powinien trzymać je stulone do tyłu, a gdy ma zwrócić na coś uwagę, nadaje im postawę półstojącą z końcami załamanymi do przodu.

 

Szyja; powinna być muskularna, dobrze wygięta, dostatecznie długa, by móc trzymać głowę wysoko.

Tułów; Grzbiet powinien być prosty, lędźwie łagodnie wypukłe, klatka piersiowa powinna być głęboka, sięgająca łokci. Żebra dobrze wysklepione, lecz w dolnej części od połowy długości bardziej płaskie, by umożliwić swobodne ruchy nóg i ramion. Zad łagodnie obniża się ku nasadzie ogona.

Ogon; osadzony nisko, o krągłych stopniowo ścinających się ku końcowi, który powinien sięgać co najmniej stawu skokowego. Pies trzyma ogon lekko wygięty do góry; a podczas ruchu unosi go wyżej, lecz nigdy ponad linię grzbietową. 

Kończyny przednie miedniczne; oglądane z przodu - pionowo ustawione, muskularne o mocnych kościach. Długość przedramienia od podstawy do łokcia równa się odległości od łokcia do kłębu. Łopatki ustawione ukośnie od kłębu do stawu ramiennego pod kontem 45 stopni, przedzielone w kłębie tylko kręgami grzbietowymi, powinny być nachylone na zewnątrz w celu umożliwienia pożądanego wygięcia żeber. Kąt w stawie ramiennym powinien być w miarę możliwości zbliżony do prostego. Śródręcze mocne i sprężyste, palce wygięte, ściśle zwarte w łapę, o kształcie owalnym, opuszki grube.

Chody; ruchy owczarka szetlandzkiego są szybkie i płynne. Nie powinien poruszać się inochodem, ani przeplatać lub włóczyć nogami podczas biegu, ani też mieć ruchów sztywnych, jakby na szczudłach.

Owłosienie; powinno być dwojakiego rodzaju; sierść okrywowa długa, prosta i w dotyku twarda oraz poprzecznie miękka jak futerko, krótkie i gęste. Obfite owłosienie tworzy na szyi grzywę i kryzę, nogi przednie ozdobione frędzlami, kończyny tylne obficie owłosione powyżej stawu skokowego, poniżej stawu skokowego, poniżej którego sierść jest krótka. Na pysku sierść jest krótka. Psy odmiany ras znanych pod nazwą ,, krótkowłose '' podlegają dyskwalifikacji w tej klasie owczarka.

Umaszczenie; trójbarwne (tricolor ), powinno się odznaczać intensywnym czarnym kolorem na tułowiu bez jakichkolwiek śladów nakrapiania. Podpalane kolory czerwonorude, przy czym pierwszeństwo ma barwa bardziej jaskrawa.

Umaszczenie; Śniade ( sobolowe ), może być jasne lub przyciemnione, w kolorach od złotego do ciemnomachoniowego, lecz w odcieniu jednolitym. Kolor wilczasty lub szary nie jest dopuszczalny.

Zobacz też sobole i sobolowe futra oraz hodowla psów i lisów na futra od 1926 roku.  

Soból tajgowy, soból – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych. Jego długość ciała może osiągać do 60 cm. Ma gęste futro, jest bardzo jedwabiste. W okresie letnim ma ciemnobrązowy kolor, a w okresie zimowym jasnobrązowy.Nazwa naukowa: Martes zibellina. Masa: 1,1 kg (Dorosły) Encyclopedia of Life.Poziom troficzny: wszystkożerny Encyclopedia of Life.Długość: 45 cm(Dorosły). Encyclopedia of Life.Okres ciąży: 31 dnia. Kategoria nadrzędna: Kuna. Podobne wyszukiwania to lis polarny lub gronostaj europejski.

Umaszczenie; Marmurkowe ( blue merle ) - pożądany kolor jasny niebieskopopielaty ze srebrzystym odcieniem, nakrapiany i marmurkowany czernią.

Umaszczenie; Chętnie są widziane psy z podpalanym kolorem czerwonorudym, lecz braku jego nie powinno uważać się za wadę. Podobnie duże czarne łaty na ciele, koloru łupkowego lub rdzawego odcienia, występujące w ubarwieniu włosów okrywowych lub podszycia, nie są dopuszczalne. Na ogólne wrażenie powinien działać kolor niebieskopopielaty.

Białe znakowania; może występować u psów na piersiach, kończynach, końcu ogona; może też być w formie kołnierza lub strzałki. Czerwonorude podpalania występują, całkowicie lub częściowo, na brwiach, policzkach, kończynach i pod ogonem. Białe znakowanie na wymienionych częściach ciała, w większym lub mniejszym rozmiarze, jest pożądane w każdym umaszczeniu, lecz jego brak nie uważa się za wadę. Również maść czarno - biała lub czarna podpalana uznaje się za prawidłową. Nadmiar plam białych na tułowiu jest nie pożądana.

Wady; kopulasta czaszka z kością potyliczną, obniżona do tyłu jak u długowłosego rosyjskiego charta, całkowity brak przełomu czołowo nosowego, dłuższe i wiszące lub stojące uszy, zbyt pełne policzki, słabe szczęki, spiczasty pysk, wady w uzębieniu, krzywe nogi przednie, krowia postawa nóg tylnych, krótki ogon albo skrzywiony, lub trzymany ponad grzbietem jak to czynią szpice, umaszczenie białe lub z przewagą koloru białego, różowy lub cielisty kolor wierzchołka nosa, niebieska barwa oczu przy umaszczeniu innym niż marmurkowe ( blue merle ), okrągłe lub za jasne oczy, przodu lub tyłozgryz, lękliwość psa.

Klub owczarka szetlandzkiego - klub psów wyłącznie z załamanym uchem; krótkowłosy, z włosem pośrednim, długowłosy. Wstęp wzbroniony owczarkom i szpicom z stojącymi uszami lub innymi rasami o stojących uszach, w tym też chartom rosyjskim.

Uwagi; psy - basior powinien mieć dobrze wykształcone widoczne normalnie umieszczone w mosznie jądra.