Elkhund szary to starożytna rasa psów skandynawskich wykorzystywana niegdyś przez Wikingów w czasie polowań na łosie i niedźwiedzie. Czworonogi nadal pełnią swoje dawne funkcje. Na początku tropią ofiarę, a później ją osaczają i przytrzymują, oczekując nadejścia myśliwego. Pies oszczekuje zwierzynę i doskakuje do niej z każdej strony, uniemożliwiając ucieczkę. Taki sposób pracy wymaga zarówno wielkiej odwagi i wytrzymałości, ale także ostrożności. Aby zachować zwinność, elkhoundy nie mogą mieć zbyt mocnej i ciężkiej budowy ciała. Krótki, ale gruby włos psa musi chronić go przed niepogodą, ale jednocześnie nie przeszkadzać w pracy.
Poza Skandynawią rasa cieszy się dużą popularnością w Stanach Zjednoczonych. Do Polski pierwszą parę psów sprowadzono pod koniec lat 80. XX wieku, jednak rasa nie zyskała u nas dużej popularności.
Elkhund szary (Norwegian Elkhound) to typowy szpic o zwartym i krótkim tułowiu i kwadratowej budowie ciała. Szyja jest elastyczna, o dobrym wysięgu. Czaszka klinowata, stosunkowo szeroka między uszami, szczupła i nieco wysklepiona. Stop zaznaczony, ale nie przesadnie. Nos czarny. Kufa stopniowo zwężająca się ku końcowi. Grzbiet nosa prosty. Wargi ściśle przylegające. Zęby ustawione w zgryzie nożycowym. Kompletne uzębienie. Oczy nie powinny być wyłupiaste; ciemnobrązowego koloru; Uszy osadzone wysoko, stabilne i stojące; stosunkowo małe. Ich długość przekracza nieco szerokość u nasady. Spiczaste i bardzo ruchome. Szyja średniej długości, mocna, z dobrym wysięgiem; obfita kryza; brak luźnej skóry. Tułów mocny, krótko związany. Górna linia prosta od kłębu do nasady ogona.
Kłąb dobrze rozwinięty. Grzbiet także silny, umięśniony, prosty. Lędźwie dobrze rozwinięte. Zad mocny i szeroki. Klatka piersiowa szeroka i głęboka; dobrze wysklepiona. Brzuch niemal prosty. Ogon osadzony wysoko, mocny, stosunkowo krótki. Gęsta szata pozbawiona pióra. Ogon ciasno zawinięty nad środkową linią ciała; nie może być noszony na którejkolwiek stronie grzbietu. U dorosłego psa koniuszek ogona nie może być wyprostowany.
Kończyny przednie mocne, silne, proste. Łopatki ukośne. Ramię umiarkowanie ukośne. Łokieć dobrze ustawiony; ani odstający, ani ustawiony pod siebie. Przedramię proste, zarówno widziane z przodu, jak i z boku. Śródręcze widziane z przodu – proste; widziane z boku – nieco ukośne. Przednie łapy dosyć małe, zwarte; palce skierowane ku przodowi. Kończyny przednie mocne, szczupłe i umięśnione. Widziane z tyłu – równoległe. Umiarkowanie kontowane. Udo umięśnione i szerokie. Kolano umiarkowanie kontowane. Podudzie średniej długości. Staw skokowy umiarkowanie kontowany. Śródstopie w pozycji stojącej, nie może sięgać dalej niż nasada ogona. Tylne łapy dosyć małe, owalnego kształtu, zwarte; palce skierowane ku przodowi. Skóra sprężysta, bez zmarszczek na głowie. Włos średniej długości. Szata gruba, gęsta, obfita, pozbawiona loków. Włos na głowie i przedzie kończyn – krótki i gładki; najdłuższy na szyi, udach, z tyłu kończyn i na ogonie. Miękkie podszycie. Dopuszczalnym typem umaszczenia jest szarość w różnych odcieniach. O kolorze stanowią czarne koniuszki włosów okrywowych. Maść jaśniejsza występuje na klatce piersiowej, brzuchu, kończynach, spodzie ogona, pod nasadą ogona oraz na tzw. „uprzęży” (znaczeniach w kształcie uprzęży). Uprząż to szeroki na ok. 5 cm pas od kłębu do łokcia, gdzie włos okrywowy pozbawiony jest czarnych koniuszków. Uszy oraz przód kufy są ciemne (ciemna maska). Ciemna linia od oka do nasady uszu wytycza granice maski. Idealna wysokość w kłębie dla dorosłych psów to 52 cm. Suki są mniejsze i mierzą średnio 49 cm. Psy ważą ok. 23 kg.
Wysokość: Idealna wysokość w kłębie dla dorosłych psów to 52 cm. Suki są mniejsze i mierzą średnio 49 cm. Waga: Psy ważą ok. 23 kg.
Elkhund szary, jako przedstawiciel rasy pierwotnej, jest bardzo niezależny i samodzielny w działaniu, a jednocześnie mocno ukierunkowany na pracę z człowiekiem. To towarzyski i bardzo energiczny czworonóg, który nie znosi samotności i nie powinien być izolowany od swojego rodzinnego stada. Wobec dzieci łagodny i tolerancyjny. W stosunku do obcych zwierząt domowych również bywa łagodny, choć zdarza się, że niektóre osobniki nie tolerują innych samców i popadają z nimi w konflikty. Psy nie nadają się wprawdzie do obrony obejścia, niemniej są doskonałymi stróżami – zawsze dadzą znać szczekaniem, że ktoś pojawił się na terenie ich posesji. W domu bardzo spokojne, a wręcz flegmatyczne. Nie narzucają się opiekunom i nie mają potrzeby ciągłego siedzenia na kolanach i drapania za uchem. Właściciel powinien jednak pamiętać, że psy potrzebują dużej ilości ruchu w ciągu dnia. Niewybiegane czworonogi mogą ujawniać skłonności do destrukcji. Szkolenie nie sprawia zazwyczaj większych problemów, o ile zostało wdrożone w wieku szczenięcym.
Zdrowie i Pielęgnacja; Rasa jest generalnie zdrowa, choć psy przejawiają skłonność do tycia. Do najpowszechniejszych schorzeń zdrowotnych zaliczamy: stopniowy zanik siatkówki, dysplazję stawu biodrowego, problemy nerkowe i torbiele (zwłaszcza w późniejszym okresie życia), a także problemy z tarczycą. Psy żyją od 11 do 16 lat. Szata jest łatwa w pielęgnacji. Psy linieją dwa razy do roku i wymagają wówczas częstszego szczotkowania.
Ciekawostki: Norweski elkhound szary stał się najbardziej rozpowszechnionym psem domowym w Norwegii.
Umaszczenie: Dopuszczalnym typem umaszczenia jest szarość w różnych odcieniach. O kolorze stanowią czarne koniuszki włosów okrywowych. Maść jaśniejsza występuje na klatce piersiowej, brzuchu, kończynach, spodzie ogona, pod nasadą ogona oraz na tzw. „uprzęży”.
Zdrowie: Do najpowszechniejszych schorzeń zdrowotnych zaliczamy: stopniowy zanik siatkówki, dysplazję stawu biodrowego, problemy nerkowe i torbiele (zwłaszcza w późniejszym okresie życia), a także problemy z tarczycą.
Pielęgnacja: Szata Elkhounda szarego jest łatwa w pielęgnacji. Psy linieją dwa razy do roku i wymagają wówczas częstszego szczotkowania.
Rodzina: Psy są bardzo samodzielne i niezależne. Wymagają konsekwentnego prowadzenia. Mogą żyć w miastach, o ile właściciel zapewni im odpowiednio dużo ruchu.
Inne nazwy: Norweski elghund szary, Norwegia Elkhound Grey, Norsk Elghund Grå
Cena szczeniąt 1500 - 3000 złotych.
Klasyfikacja FCI - Grupa V, Sekcja 2, nr wzorca 242. Podlegają próbom pracy tylko w krajach nordyckich. Pies wymieniony w rodowodzie owczarka szetlandzkiego w Polsce.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz